ఈ భాగంలో అనుభవాలు:
- నన్ను తన బిడ్డగా స్వీకరించిన సాయినాథుడు
- బాబాని నమ్ముకుంటే ఆయన ఖచ్చితంగా మనకు మేలు చేస్తారు
నన్ను తన బిడ్డగా స్వీకరించిన సాయినాథుడు
సాయిబంధువులకు, ఈ బ్లాగ్ నిర్వాహకులకు సాయిరాం! మనందరి తల్లి, తండ్రి, గురువు, దైవం అయిన సాయినాథుడు నన్ను తన బిడ్డగా స్వీకరించారని నాకు ఒక స్వప్నం ద్వారా చెప్పిన విషయాన్ని ఇప్పుడు మీతో పంచుకోవాలని అనుకుంటున్నాను. ఇది జరిగి చాలా సంవత్సరాలు అయింది. మళ్ళీ ఇప్పుడు మీతో ఇలా పంచుకునే అవకాశాన్ని కల్పించిన ఈ బ్లాగ్ నిర్వాహకులకు ఎన్ని కృతజ్ఞతలు చెప్పినా తక్కువే. ‘థాంక్యూ సో మచ్ సాయీ!’. ఈ అనుభవాన్ని వీలైనంత క్లుప్తంగా చెప్పటానికి ప్రయత్నిస్తాను, ఎందుకంటే మొత్తం రాస్తే ఈ అనుభవం చాలా పెద్దది అయిపోతుంది. సాయిబంధువులు అర్థం చేసుకుంటారని ఆశిస్తున్నాను.
నా చిన్నప్పటినుంచి మా ఇంట్లో ఎటువంటి బాబాలు, స్వామీజీల ఫోటోలు ఉండేవి కావు. ఇంట్లో కేవలం డాడీ వాళ్ళ గురువుగారి ఫోటో మాత్రమే ఉండేది. ఎందుకంటే, డాడీ వేరే ఏ బాబాలను గానీ, స్వాములని గానీ నమ్మేవారు కాదు. అయినప్పటికీ ఎపుడైనా మన బాబా ప్రస్తావన వస్తే మాత్రం డాడీ చాలా గొప్పగా చెప్పేవారు బాబా గురించి. బాబా గొప్ప సద్గురువు అనీ, అంతటి మహాత్ముడు ఉండరు, ఉండబోరు అనీ, ఆయనని అనుసరించేవాళ్ళు కూడా ఉన్నతమైన వ్యక్తిత్వం కలవాళ్లు అనీ, ఇంకా చాలా చెప్పేవారు. అది విని ఆ వయసులో నాకు ‘బాబా గ్రేట్’ అని మాత్రం అనిపించేది, అంతే! భక్తి, నమ్మకం లాంటివి తెలియని వయసు కదా!
కొన్నాళ్ళకి డాడీ నన్ను విడిచి బాబా దగ్గరకు వెళ్ళిపోయారు. ఆ పరిస్థితిని మాటల్లో చెప్పలేను కాబట్టి ఏమీ చెప్పటం లేదు. అప్పటినుంచి బాబా ఎన్నోసార్లు, ఎన్నో రకాలుగా “నేను ఉన్నాను నీకు” అని చెప్పేవారు. కానీ, నేనే అర్థం చేసుకోలేదు. ఒకరోజు నేను మా నానమ్మ దగ్గర ‘సాయి సచ్చరిత్ర’ ఉంటే అడిగి తీసుకుని చదువుతూ ఉన్నాను. అదే మొదటిసారి నేను సచ్చరిత్ర చదవటం. అంతకుముందు బాబా ఫోటో అయినా, సచ్చరిత్ర అయినా నేను చూసింది మా అమ్మమ్మ ఇంట్లోనే. కానీ ఎప్పుడూ సచ్చరిత్ర చదవలేదు. ఆరోజు సచ్చరిత్ర చదువుతూ అలాగే నిద్రపోయాను. అప్పుడొక కల వచ్చింది. ఆ కలలో నేను చిన్నపిల్లగా, అంటే పదేళ్ళలోపు వయసులో ఉన్నాను. మా డాడీ నన్ను ఎత్తుకుని తీసుకువెళ్లి ఒక బిల్డింగ్ పైన కూర్చోపెట్టి, ‘ఇక్కడే ఉండు’ అని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. ఆ ప్రదేశం చాలా క్రొత్తగా ఉంది, ఇంతకుముందెప్పుడూ నేను చూడలేదు. అయినా నాకు చాలా చాలా నచ్చింది. ఇప్పటికీ అది తలచుకుంటే చాలా బావుంటుంది. అక్కడినించి ఒక పెద్ద వేపచెట్టు కనిపిస్తోంది. అలాగే వేరే చోట ఒక గుర్రం బొమ్మ ఉంది. చాలామంది జనాలు అటు ఇటు తిరుగుతున్నారు. అవన్నీ చూస్తూ మైమరచిపోయాను. డాడీ లేరనే భయంగానీ, బెంగగానీ ఏమీ లేవు. ఇంతలో నాకు మెలకువ వచ్చింది. అప్పుడే మా తమ్ముడు కాలేజీ నుండి వచ్చాడు. తన చేతిలో ఒక డైరీ ఉంది. తన ఫ్రెండ్ శిరిడీ వెళ్ళాడనీ, అక్కడినుండి ఆ డైరీని తీసుకొచ్చి తనకిచ్చాడనీ చెప్పాడు. నేను డైరీని నా చేతుల్లోకి తీసుకుని చూస్తూ ఉన్నాను. దానిలో శిరిడీలోని ప్రదేశాల ఫోటోలు ఇచ్చారు. వాటిలో ఒక ఫోటో చూసి నిర్ఘాంతపోయాను. ఎందుకంటే, కలలో డాడీ నన్ను ఏ బిల్డింగ్ పైన కూర్చోపెట్టారో ఆ బిల్డింగే ఆ ఫోటోలో ఉంది. అది మరేదో కాదు, మన బాబా సమాధిమందిరం! అంటే, నన్ను బాబాకి అప్పగించేసి డాడీ వెళ్ళిపోయారు. అప్పటినుంచి నన్ను బాబానే చూసుకుంటున్నారు. అప్పుడు అన్నీ అర్థమయ్యాయి, ఎందుకు బాబా పదేపదే నాకు కనిపించి నిదర్శనాలు చూపిస్తున్నారు అని. బాబా బిడ్డగా ఉంటున్నందుకు చాలా గర్వంగా ఉంది. జీవితాంతం బాబా బిడ్డగానే ఉంటే చాలు!
ఓం సాయిరాం!
సాయిబంధువులకు, ఈ బ్లాగ్ నిర్వాహకులకు సాయిరాం! మనందరి తల్లి, తండ్రి, గురువు, దైవం అయిన సాయినాథుడు నన్ను తన బిడ్డగా స్వీకరించారని నాకు ఒక స్వప్నం ద్వారా చెప్పిన విషయాన్ని ఇప్పుడు మీతో పంచుకోవాలని అనుకుంటున్నాను. ఇది జరిగి చాలా సంవత్సరాలు అయింది. మళ్ళీ ఇప్పుడు మీతో ఇలా పంచుకునే అవకాశాన్ని కల్పించిన ఈ బ్లాగ్ నిర్వాహకులకు ఎన్ని కృతజ్ఞతలు చెప్పినా తక్కువే. ‘థాంక్యూ సో మచ్ సాయీ!’. ఈ అనుభవాన్ని వీలైనంత క్లుప్తంగా చెప్పటానికి ప్రయత్నిస్తాను, ఎందుకంటే మొత్తం రాస్తే ఈ అనుభవం చాలా పెద్దది అయిపోతుంది. సాయిబంధువులు అర్థం చేసుకుంటారని ఆశిస్తున్నాను.
నా చిన్నప్పటినుంచి మా ఇంట్లో ఎటువంటి బాబాలు, స్వామీజీల ఫోటోలు ఉండేవి కావు. ఇంట్లో కేవలం డాడీ వాళ్ళ గురువుగారి ఫోటో మాత్రమే ఉండేది. ఎందుకంటే, డాడీ వేరే ఏ బాబాలను గానీ, స్వాములని గానీ నమ్మేవారు కాదు. అయినప్పటికీ ఎపుడైనా మన బాబా ప్రస్తావన వస్తే మాత్రం డాడీ చాలా గొప్పగా చెప్పేవారు బాబా గురించి. బాబా గొప్ప సద్గురువు అనీ, అంతటి మహాత్ముడు ఉండరు, ఉండబోరు అనీ, ఆయనని అనుసరించేవాళ్ళు కూడా ఉన్నతమైన వ్యక్తిత్వం కలవాళ్లు అనీ, ఇంకా చాలా చెప్పేవారు. అది విని ఆ వయసులో నాకు ‘బాబా గ్రేట్’ అని మాత్రం అనిపించేది, అంతే! భక్తి, నమ్మకం లాంటివి తెలియని వయసు కదా!
కొన్నాళ్ళకి డాడీ నన్ను విడిచి బాబా దగ్గరకు వెళ్ళిపోయారు. ఆ పరిస్థితిని మాటల్లో చెప్పలేను కాబట్టి ఏమీ చెప్పటం లేదు. అప్పటినుంచి బాబా ఎన్నోసార్లు, ఎన్నో రకాలుగా “నేను ఉన్నాను నీకు” అని చెప్పేవారు. కానీ, నేనే అర్థం చేసుకోలేదు. ఒకరోజు నేను మా నానమ్మ దగ్గర ‘సాయి సచ్చరిత్ర’ ఉంటే అడిగి తీసుకుని చదువుతూ ఉన్నాను. అదే మొదటిసారి నేను సచ్చరిత్ర చదవటం. అంతకుముందు బాబా ఫోటో అయినా, సచ్చరిత్ర అయినా నేను చూసింది మా అమ్మమ్మ ఇంట్లోనే. కానీ ఎప్పుడూ సచ్చరిత్ర చదవలేదు. ఆరోజు సచ్చరిత్ర చదువుతూ అలాగే నిద్రపోయాను. అప్పుడొక కల వచ్చింది. ఆ కలలో నేను చిన్నపిల్లగా, అంటే పదేళ్ళలోపు వయసులో ఉన్నాను. మా డాడీ నన్ను ఎత్తుకుని తీసుకువెళ్లి ఒక బిల్డింగ్ పైన కూర్చోపెట్టి, ‘ఇక్కడే ఉండు’ అని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. ఆ ప్రదేశం చాలా క్రొత్తగా ఉంది, ఇంతకుముందెప్పుడూ నేను చూడలేదు. అయినా నాకు చాలా చాలా నచ్చింది. ఇప్పటికీ అది తలచుకుంటే చాలా బావుంటుంది. అక్కడినించి ఒక పెద్ద వేపచెట్టు కనిపిస్తోంది. అలాగే వేరే చోట ఒక గుర్రం బొమ్మ ఉంది. చాలామంది జనాలు అటు ఇటు తిరుగుతున్నారు. అవన్నీ చూస్తూ మైమరచిపోయాను. డాడీ లేరనే భయంగానీ, బెంగగానీ ఏమీ లేవు. ఇంతలో నాకు మెలకువ వచ్చింది. అప్పుడే మా తమ్ముడు కాలేజీ నుండి వచ్చాడు. తన చేతిలో ఒక డైరీ ఉంది. తన ఫ్రెండ్ శిరిడీ వెళ్ళాడనీ, అక్కడినుండి ఆ డైరీని తీసుకొచ్చి తనకిచ్చాడనీ చెప్పాడు. నేను డైరీని నా చేతుల్లోకి తీసుకుని చూస్తూ ఉన్నాను. దానిలో శిరిడీలోని ప్రదేశాల ఫోటోలు ఇచ్చారు. వాటిలో ఒక ఫోటో చూసి నిర్ఘాంతపోయాను. ఎందుకంటే, కలలో డాడీ నన్ను ఏ బిల్డింగ్ పైన కూర్చోపెట్టారో ఆ బిల్డింగే ఆ ఫోటోలో ఉంది. అది మరేదో కాదు, మన బాబా సమాధిమందిరం! అంటే, నన్ను బాబాకి అప్పగించేసి డాడీ వెళ్ళిపోయారు. అప్పటినుంచి నన్ను బాబానే చూసుకుంటున్నారు. అప్పుడు అన్నీ అర్థమయ్యాయి, ఎందుకు బాబా పదేపదే నాకు కనిపించి నిదర్శనాలు చూపిస్తున్నారు అని. బాబా బిడ్డగా ఉంటున్నందుకు చాలా గర్వంగా ఉంది. జీవితాంతం బాబా బిడ్డగానే ఉంటే చాలు!
ఓం సాయిరాం!
బాబాని నమ్ముకుంటే ఆయన ఖచ్చితంగా మనకు మేలు చేస్తారు
ఓం సాయిరాం! సాయిబంధువులందరికీ నా నమస్కారాలు. ఈమధ్యనే బాబా నాకు ప్రసాదించిన ఒక అనుభవాన్ని మీతో పంచుకుంటాను. కొద్దిరోజుల క్రితం నాకు కుడికాలు లాగేస్తున్నట్లు నొప్పిగానూ, బాగా ఇబ్బందిగానూ ఉండేది. లోపల నరం ఏమైనా దెబ్బతిన్నదేమోనని చాలా భయమేసింది. దాంతో నేను బాబాని ఆర్తిగా వేడుకున్నాను, “తండ్రీ! ఈ బాధనుండి నాకు విముక్తి కలుగచేయండి. నాకు ఈ బాధనుండి ఉపశమనం కలిగితే నా అనుభవాన్ని బ్లాగులో పంచుకుంటాను” అని. బాబా అనుగ్రహంతో రెండు మూడు రోజుల్లోనే నొప్పినుండి చాలావరకు ఉపశమనం కలిగింది. ఇప్పుడు నా కాలు ఏ ఇబ్బందీ లేకుండా చాలా బాగుంది. బాబాని నమ్ముకుంటే ఆయన ఖచ్చితంగా మనకు మేలు చేస్తారు. మనం ఓర్పుతో (సబూరి) ఎదురుచూడాలి. “బాబా! నాకు ఇంకా కొన్ని సమస్యలు ఉన్నాయి. వాటిని కూడా పరిష్కరించండి తండ్రీ!”
సర్వం శ్రీ సాయినాథార్పణమస్తు!
ఓం సాయిరాం! సాయిబంధువులందరికీ నా నమస్కారాలు. ఈమధ్యనే బాబా నాకు ప్రసాదించిన ఒక అనుభవాన్ని మీతో పంచుకుంటాను. కొద్దిరోజుల క్రితం నాకు కుడికాలు లాగేస్తున్నట్లు నొప్పిగానూ, బాగా ఇబ్బందిగానూ ఉండేది. లోపల నరం ఏమైనా దెబ్బతిన్నదేమోనని చాలా భయమేసింది. దాంతో నేను బాబాని ఆర్తిగా వేడుకున్నాను, “తండ్రీ! ఈ బాధనుండి నాకు విముక్తి కలుగచేయండి. నాకు ఈ బాధనుండి ఉపశమనం కలిగితే నా అనుభవాన్ని బ్లాగులో పంచుకుంటాను” అని. బాబా అనుగ్రహంతో రెండు మూడు రోజుల్లోనే నొప్పినుండి చాలావరకు ఉపశమనం కలిగింది. ఇప్పుడు నా కాలు ఏ ఇబ్బందీ లేకుండా చాలా బాగుంది. బాబాని నమ్ముకుంటే ఆయన ఖచ్చితంగా మనకు మేలు చేస్తారు. మనం ఓర్పుతో (సబూరి) ఎదురుచూడాలి. “బాబా! నాకు ఇంకా కొన్ని సమస్యలు ఉన్నాయి. వాటిని కూడా పరిష్కరించండి తండ్రీ!”
సర్వం శ్రీ సాయినాథార్పణమస్తు!
ఓం శ్రీ సాయిరాం జీ 🙏🙏🙏
ReplyDeleteom sairam
ReplyDeletesai always be with me
om sai namo namaha
ReplyDeletesri sai namo namaha
jaya jaya sai namo namaha
sadguru sai namo namaha
om sairam
ReplyDeleteom sri samardha sadgur sainath maharaj ki jai
ReplyDeleteTalliki pillalu enta mandi aina vundachu,kani aa pillaki tallit okkare,Sai Deva u are the only one to me,pls be with me always,love u sai
ReplyDeleteOm Sai Ram 🙏🌹🙏
ReplyDelete