భక్తితో పాటు ధైర్యం, పట్టుదల గల శ్రీమతి ప్రధాన్ పై బాబా అనుగ్రహం

---

భక్తితో పాటు, శిరిడీ వెళ్లి బాబా దర్శనం చేసుకోవాలన్న ధైర్యం, పట్టుదల గల ఒక మహిళ కథ ఇది. ఆమె కథను థానాలో నివసిస్తున్న భక్తురాలు శ్రీమతి మంగళ ప్రధాన్ వివరిస్తున్నారు. దురదృష్టవశాత్తు ఆ మహిళ మొదటి పేరు, ఆమె శిరిడీ వెళ్ళిన సంవత్సరం కూడా పేర్కొనలేదు. ఆ సాహసోపేతమైన స్త్రీ, మంగళ గారి భర్తకు నాయనమ్మ. ఆమెను శ్రీమతి ప్రధాన్ గా ప్రస్తావించారు.

రాయగఢ్ జిల్లాలోని పీణ్ అనే ఊరి సమీపంలో గల సవర్సాయి అనే గ్రామంలో శ్రీమతి ప్రధాన్ నివసించేవారు. బాబా దర్శనం చేసుకోవాలన్న ఆతృత కలిగివున్న ఆమె తన భర్తను శిరిడీ వెళ్ళడానికి అనుమతి ఇమ్మని అభ్యర్థిస్తూ ఉండేది. అందుకతను నిరాకరిస్తూ, "నీకు ఒక్క పైసా కూడా ఇవ్వను. నీవు ఎలా వెళ్లగలవు?" అని అన్నాడు. అంతేకాకుండా కుటుంబమంతా ఆమెకు ఎదురు తిరిగి శిరిడీ వెళ్ళడానికి నిరాకరించారు. 

ఈ విషయమై శ్రీమతి మంగళ మామగారు(శ్రీమతి ప్రధాన్ కొడుకు) ఇలా తెలియజేసారు: "మా అమ్మ చాలా మొండిది. ఒకసారి శిరిడీ వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నాక ఏవీ తనని ఆపలేకపోయాయి. కొన్నిరోజులపాటు అణిగి మౌనంగా ఉన్నా, తన మనస్సులో మాత్రం రహస్యంగా ఒక ప్రణాళిక వేసుకుంది. ఆమెకు శిరిడీ ఎక్కడ ఉందో తెలీదు, అక్కడికి వెళ్లడానికి ఎంత ఖర్చు అవుతుందన్నది కూడా తెలియదు. కాబట్టి పెద్ద మొత్తమే అవసరమవుతుందని ఆమె అనుకుంది. అందుకోసం తన తల్లిదండ్రులు తనకి కానుకగా ఇచ్చిన నగలన్నీ కుదువ(తాకట్టు) పెట్టింది. తరువాత తెలివిగా కొంత సమాచారం సేకరించి, శిరిడీ అహ్మద్‌నగర్ సమీపంలో ఉందని తెలుసుకుంది. అంతవరకే ఆమెకు తెలుసు. కానీ ఒక భక్తురాలు భగవంతుని చూడాలని గాఢంగా కాంక్షిస్తే, అన్నీ వాటంతటవే సమకూరుతాయి. అప్పటి నా వయస్సు 13 సంవత్సరాలు. ఆమె నన్ను వెంట తీసుకుని, బాగా శ్రమతో కూడుకున్న, సుదీర్ఘమైన దుర్భర ప్రయాణాన్ని మొదలుపెట్టింది.

ముందుగా ఎడ్లబండిలో సవర్సాయి నుండి 100 మైళ్ళ దూరంలో ఉన్న ఖోపోలి కర్జత్ వరకు ప్రయాణించాము. కర్జత్ నుంచి రైలులో ప్రయాణం సాగించి ఎలాగో మొత్తానికి ఏ ఇబ్బందీ లేకుండా శిరిడీ చేరుకున్నాము. అయితే ప్రయాణంలో ఆమె మనస్సంతా, "శిరిడీలో కలరా వంటి అంటువ్యాధులు తరచూ వస్తుంటాయని విన్నాను. ఇప్పుడు నా కొడుకుకు కలరా వస్తే నేను ఏం చెయ్యాలి?" అన్న అనుమానంతో ఉంది. ఏదేమైనా శిరిడీ చేరాక, బాబా దర్శనం చేసుకుని నమస్కరించుకుందామని ద్వారకామాయికి వెళ్ళాము. మా అమ్మ ద్వారకామాయి మెట్లు ఎక్కిన వెంటనే బాబా, "నిన్ను ఎవరన్నా అడిగారా ఇక్కడకు రమ్మని? నీ నగలు కుదువపెట్టి ఇక్కడికెందుకు వచ్చావు? నీ భర్త నిరాకరించినా కూడా ఎందుకు వచ్చావు? నేనేమైనా నిన్ను ఇక్కడకు రమ్మన్నానా?" అని అరవడం మొదలుపెట్టారు. ఆ క్షణమే మా అమ్మ 'బాబా సర్వవ్యాపి' అని గుర్తించారు. ఆయనకు మా  ఇంట్లో జరిగిన ప్రతీ విషయం తెలుసు. ఆనందం పొంగిపొర్లగా ఆమె, "బాబా! నేను మీకు ఏ సేవ చేయగలను?" అని అడిగింది. అప్పుడు బాబా, "నీ కొడుకుకు కలరా సోకిందా? సరే, అలా ఉండనీ. అరే మాయీ(అమ్మా)! నీ ముందు ఉన్న ద్వారం ప్రక్కన అందమైన మారేడు చెట్టు ఉంది. నాకు దాని ఆకులు(బిల్వ పత్రాలు) సమర్పించు" అన్నారు. తరువాత బాబా మమ్మల్ని ఆశీర్వదించి, పిడికిలినిండా ఊదీ ఇచ్చారు. బాబా తమ స్వహస్తాలతో తమ చిత్రపటాన్ని కూడా మాకు ఇచ్చారు.

శిరిడీ యాత్ర తరువాత మా అమ్మ జీవితం మొత్తం మారిపోయింది. ఆమె తన తుదిశ్వాస వరకు మర్చిపోకుండా ప్రతిరోజూ బాబా చిత్రపటానికి ఆ చెట్టు ఆకులు సమర్పిస్తూ, తన సమయమంతా అవసరంలో ఉన్నవాళ్లకు సేవ చేసేవారు. అమ్మ తెలివిగా ఎక్కువగా కాకుండా మితంగా బాబా ఊదీని జబ్బులతో బాధపడుతున్నవాళ్లకు, ప్రసవం కష్టంగా ఉన్న తల్లులకు ఇస్తుండేవారు. దానితో వాళ్ళ సమస్యలు తీరిపోయేవి. తొందరలోనే ఆమె గ్రామస్థులందరికీ ఇష్టమైన పిన్ని(కాకు)గా మారింది. బాబా ఆమెకు ప్రసాదించిన ఇంకొక వరం ఏమిటంటే, ఉపాయం చెప్పడం(knack of predicting నేర్పుతో అంచనా వేయడం). గ్రామస్తులు ఆమె దగ్గరకు వచ్చి తప్పిపోయిన ఆవులు, దూడలు గురించి అడిగేవారు. అప్పుడు కాకు బాబాను ప్రార్థించి, అవి ఎక్కడ దొరుకుతాయో ఖచ్చితంగా చెప్పేవారు. ఆమె రైతులకు, గొర్రెల కాపరులకు, దళితులకు ఏదో ఒకరకంగా సహాయం చేసేవారు. ఆమె చనిపోయే చివరిరోజు వరకు కూడా ఎన్నడూ బాబా ఆమెకు ప్రసాదించిన చిత్రపటాన్ని పూజించకుండా ఉండలేదు. అది ఇప్పటికీ మాతోనే ఉంది." 

చివరిగా శ్రీమతి మంగళ ఇలా చెప్తున్నారు: "ఈ అద్భుత లీలలు విన్న తరువాత, నేను కూడా ఆ చెట్టు ఆకులు బాబాకు సమర్పించటం మొదలుపెట్టాను. నేను గర్వంగా చెప్పుకోదగిన విషయం ఏమిటంటే, బాబా తమ స్వహస్తాలతో ఆమెకిచ్చిన చిత్రపటం ఇప్పటికీ మా వద్దనే ఉంది, దాన్ని మేము పూజిస్తున్నాము".

---

Ref: సాయిప్రసాద్ దీపావళి సంచిక, 1999.

సోర్స్: Baba’s Divine Manifestations by విన్నీ చిట్లూరి.

---