సాయిభక్తుల అనుభవమాలిక 788వ భాగం....

---

ఈ భాగంలో అనుభవాలు:

1. ప్రారబ్ధానుసారం ఏమి జరిగినా రక్షణ కవచమై బాబా కాపాడతారు

2. మన నమ్మకాన్ని బాబా ఎప్పుడూ వృధా పోనివ్వరు
3. ఊదీ మహిమ - బాబా దయతో దొరికిన పట్టీలు

---

ప్రారబ్ధానుసారం ఏమి జరిగినా రక్షణ కవచమై బాబా కాపాడతారు

నా పేరు సుమన్. మాది తెనాలి దగ్గర ఒక చిన్న గ్రామం. 2021, మే 1న బాబా నన్ను పెద్ద ప్రమాదం నుండి కాపాడారు, ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే నాకు జీవితాన్ని ప్రసాదించారు. ఆ అనుభవాన్ని నేనిప్పుడు మీతో పంచుకుంటాను. ఆరోజు ఎప్పటిలాగే నేను పనిచేస్తున్న ప్లాంట్‌కి వెళ్లాను. అక్కడ జరుగుతున్న నిర్మాణ పనులను పనివాళ్ళు సరిగా చేస్తున్నారో, లేదో అని నేను పరిశీలిస్తున్నాను. హఠాత్తుగా పనివాళ్ళు ఒకవైపుకి చూపిస్తూ, "అక్కడ పొగ వస్తోందేమిటి?" అని అన్నారు. వెంటనే నేను అక్కడికి వెళ్లి చూస్తే, పైన జరుగుతున్న వెల్డింగ్ వర్క్ తాలూకు నిప్పురవ్వలు క్రిందనున్న బబుల్ షీట్స్ మీద పడటంతో మంటలు చెలరేగుతున్నాయి. వెంటనే అందరం కలిసి మంటలు ఆర్పే ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టాము. అక్కడ కొన్ని కరెంట్ వైర్లు ఉన్నాయి. వాటికి మంటలు అంటుకుంటే ప్రమాదమని భావించి వాటిని ప్రక్కకు జరుపుదామని నేను ఒక వైరు పట్టుకున్నాను. అంతే! నేను వైరు పట్టుకున్న వెంటనే అది పేలి నాకు తీవ్రంగా కరెంట్ షాక్ కొట్టింది. దాంతో నేను 'గురువుగారూ.. గురువుగారూ' (నేను బాబాను ‘గురువుగారు’ అని పిలుచుకుంటాను) అంటూ నా చేతిలో ఉన్న వైరును గట్టిగా విదిలించేశాను. రెప్పపాటుకాలంలో జరిగిన ఆ విపత్కర పరిస్థితిలో నేను బాబాను తలచుకున్నానన్నా, వైరును గట్టిగా విదిలించానన్నా అదంతా బాబా దయే. లేకుంటే నాకేమి జరిగివుండేదో అని ఊహించుకుంటేనే నాలో వణుకుపుడుతోంది. ఆ వైర్లలో 3 ఫేజ్ విద్యుత్తు ప్రసరిస్తున్నందున అది ఎంత పెద్ద ప్రమాదమో దానిగురించి అవగాహన ఉన్నవారికి ఇట్టే అర్థమవుతుంది. మొత్తానికి బాబా నన్ను పెద్ద ప్రమాదం నుండి కాపాడారు.

అయితే, జరిగిన ప్రమాదం వల్ల నా కుడి అరచేయి బాగా కాలిపోయింది. ఆ మంటకి తట్టుకోలేక నేను ఒకటే అరుస్తూ గెంతులు వేయసాగాను. వెంటనే అక్కడున్న పనివాళ్ళు, నా సహోద్యోగులు నన్ను కూర్చోబెట్టి కాలిన చేయిపై నీళ్లు పోశారు. ఆ చల్లదనానికి కొద్దిగా ఉపశమనం కలిగినా చాలా బాధగా ఉంది. కరెంట్ షాక్ నా శరీరంలోని ఇతర భాగాలపై ఏమైనా ప్రభావం చూపిందేమోనని, నా సహోద్యోగి ఒకరు వెంటనే హాస్పిటల్‌కి వెళదామని నన్ను తన కారు ఎక్కమన్నారు. ఇద్దరం కలిసి తన కారులో హాస్పిటల్‌కి బయలుదేరాము. నిజానికి కొంతకాలంగా నేను నా పనులలో పడి బాబాకి సమయం అస్సలు కేటాయించలేకపోతున్నాను. అయినా బాబా నాపై ఇంత ప్రేమ చూపారని తలచుకుంటూ ఆయన ప్రేమకు కరిగిపోయాను. అంతలోనే, ‘హాస్పిటల్లో కరోనా పేషంట్లు ఎక్కువగా ఉంటున్న ఈ సమయంలో తప్పనిసరై హాస్పిటల్‌కి వెళ్తున్నాను. ఏదైనా తేడా జరిగితే నేను ఒక్కడినే కాదు, ఇంట్లో ఉన్న నా తల్లిదండ్రులు కూడా బాధపడాల్సి వస్తుంద’ని చాలా ఆందోళన చెందాను. కానీ, ఆ హాస్పిటల్లోనే మా సార్ వాళ్ళు చూపించుకుంటుంటారు కాబట్టి అక్కడ నాకు మంచి వైద్యం అందుతుందని అనుకున్నాను. అయినా భయంభయంగానే బాబాను తలచుకుంటూ, "గురువుగారూ! ఒక్కసారి కనిపించండయ్యా! ఇక్కడ నాకు సరైన చికిత్స అందుతుందని ధైర్యంగా ఉంటుంది" అని బాబాను అడిగాను. కానీ బాబా దర్శనమివ్వలేదు. విపరీతమైన భయంతోనే హాస్పిటల్‌కి చేరుకున్నాను. అయితే, అక్కడ కరోనా పేషెంట్లు ఎక్కువగా ఉన్నారని మమ్మల్ని వేరే హాస్పిటల్‌కి వెళ్లమన్నారు. సరేనని మేము వేరే హాస్పిటల్‌కి బయలుదేరాము. నేను "గురువుగారూ, గురువుగారూ! ఇప్పుడైనా కనపడండి" అని బాబాను పిలుస్తూనే ఉన్నాను. చివరికి హాస్పిటల్‌కి చేరుకోబోయే సమయంలో బాబా ఒక బండి మీద దర్శనమిచ్చారు. అప్పుడు నాకు కాస్త ధైర్యం వచ్చింది. "హమ్మయ్య, వచ్చారా బాబా! మీరు తోడుంటే చాలు, నాకు చాలా ధైర్యంగా ఉంటుంది" అనుకున్నాను. అప్పటికి నా చేతి మంట, నొప్పి చాలావరకు తగ్గాయి. దానికి సంతోషించాలో, బాధపడాలో నాకు అర్థం కాలేదు. ఎందుకంటే, భక్తులపై ప్రేమతో వారి బాధలను తామే భరించే భక్తవత్సలుడు నా గురుదేవుడు. నా బాధను ఆయన స్వీకరించి, అనుభవిస్తున్నారేమోననే ఆలోచనతో నాకు దుఃఖం ఆగలేదు. కళ్ళనుండి కన్నీళ్లు కారిపోతున్నాయి. హాస్పిటల్లో దాదాపు రెండుగంటలపాటు నా లివర్, హార్ట్ మొదలైన అన్ని ముఖ్యమైన శరీరావయవాలను ఈసీజీ తదితర పరీక్షలు చేసి క్షుణ్ణంగా పరీక్షించారు. చివరికి బాబా దయవల్ల “అంతా బాగుంది” అని చెప్పారు. అయితే ఆ పరీక్షలు జరుగుతున్నంతసేపూ నేను ఎమర్జెన్సీ వార్డులోనే ఉన్నాను. ఎంతమంది కరోనా పేషెంట్లకు అక్కడ వైద్యం చేశారో ఏమిటో? ఒకవేళ అది నాపై ప్రభావం చూపుతుందేమోనన్న భయం నా గుండెలు పిండేస్తోంది. ఆ భయంతో నాకు మళ్ళీ దర్శనం ప్రసాదించమని బాబాను ప్రార్థించాను. నేను హాస్పిటల్ నుండి బయటకి వస్తూనే బాబా "నేను ఉన్నాను" అంటూ ఎదురుగా ఉన్న ఒక షాపుపై దర్శనం ఇచ్చారు. బాబాను చూడగానే మనసుకి చాలా ప్రశాంతంగా అనిపించింది. కానీ నేనూ మామూలు మనిషినేగా! ఇప్పటికీ కరోనా భయం నా నుండి పోలేదు.

ప్రస్తుతం నేను తట్టుకొనేంత నొప్పి మాత్రమే నాకు తెలిసేలా ఉంచారు బాబా. బాబా దయవల్ల నాకిప్పుడు బాగానే ఉంది. అయితే బాబా ప్రేమపూర్వకమైన రక్షణకు సంబంధించి కొన్ని ముఖ్యమైన విషయాలు చెప్పాలి. తద్వారా ఆయన మనల్ని ఎంతలా కనిపెట్టుకొని ఉంటారో అవగతమవుతుంది. నిజానికి కొన్నిరోజుల ముందునుండి నేను పనిచేసే చోట వాతావరణం నచ్చక ఉద్యోగం మానేయాలని అనుకుంటున్నాను. ఆ విషయం గురించి ఈమధ్యనే బాబాను అడిగితే, "ఉద్యోగం వదిలేయమ"ని ఆయన నుండి సానుకూలమైన సమాధానం వచ్చింది. దాంతో ఏప్రిల్ 30వ తేదీ నుండి ఉద్యోగం మానేద్దామని అనుకున్నాను. కానీ మన ప్రారబ్ధం అనేది ఒకటి ఉంటుంది కదా! మనం ఎంత వద్దనుకున్నా అది మనల్ని తనవైపు లాగుతుంది. బహుశా అందువలనేనేమో, "నేను ఉద్యోగంలోకి రాలేను" అని నా యజమానితో చెప్పలేక మే 1న విధులకు వెళ్లి ప్రమాదానికి గురయ్యాను. అదే నేను నా గురువాజ్ఞను పాటించి ఉంటే, ఆ ప్రారబ్ధం తొలగిపోయేది. సరే, అదలా ఉంచితే, తమ ఆజ్ఞను పాటించలేదని బాబా మనల్ని వదిలేస్తారా? అలా ఎన్నటికీ జరగదు. ఆయన ఎంతో శ్రద్ధగా మనల్ని ప్రతిక్షణం కనిపెట్టుకొని ఉంటారు, రానున్న విపత్తు నుండి మనల్ని కాపాడటానికి కావాల్సిన అన్ని ఏర్పాట్లూ చేస్తారు. ఆ వివరాలలోకి వెళితే..

గత కొద్ది రోజులుగా మా అమ్మ శనివారంనాడు ఏదో పూజ చేస్తోంది. ఆ రోజున తను పొంగలి చేసి భగవంతునికి నివేదిస్తుంది. నాకు ప్రమాదం జరిగినరోజు కూడా శనివారం. ప్రమాదం జరగడానికి కొంత సమయం ముందు అమ్మ భగవంతునికి పొంగలి నివేదించి కొంతసేపు బాబా నామం చేసుకుందట. తనకు చక్కగా మనసు నిలిచి నామం బాగా జరిగిందని చెప్పింది. అది కేవలం బాబా అనుగ్రహం వల్లే సాధ్యం కదా! భగవంతుని స్మరణ వల్ల మనసు యొక్క సహజ గుణమైన చంచలత్వం తగ్గి నిశ్చలత ఏర్పడుతుంది. ఆ స్థితి కొంతసేపైనా కొనసాగుతుంది. బహుశా కొద్దిసేపట్లో జరగబోయే ఈ ప్రమాదాన్ని విని తట్టుకోగలిగేలా బాబా ఆ విధంగా అనుగ్రహించారేమో! అంతేకాదు, నా సహోద్యోగి ఒకరు నన్ను హాస్పిటల్‌కి తీసుకొని వెళ్లారని చెప్పాను కదా! నిజానికి అతను కరోనా బారినపడి గత రెండు, మూడు వారాలుగా ప్లాంట్‌కి రావడం లేదు. కొన్ని వారాలుగా అమ్మ చేస్తున్న పూజాఫలమో, ఇంకొకటో గానీ సరిగ్గా నేను ప్రమాదానికి గురైనరోజే అతను తిరిగి తన విధులకు హాజరయ్యాడు. కాదు, బాబా నా కోసమే అతనిని తీసుకొచ్చారు. కరోనా నుండి కోలుకున్నవారికి చాలా నీరసంగా ఉంటుంది. వాళ్ళు సమయానికి మంచి పౌష్టికాహారం తీసుకోవాలి. అలాంటిది అతను నన్ను దగ్గరుండి హాస్పిటల్‌కి తీసుకొని వెళ్ళాడు. ఇంట్లోవాళ్ళు తనకు ఫోన్ చేసి భోజనం చేయలేదని తనను కోప్పడుతున్నా, నేను కూడా తనను వెళ్లి భోజనం చేయమని చెప్తున్నా వినకుండా అతను చివరివరకు నాతోనే ఉండి నన్ను జాగ్రత్తగా మా ఇంటి వద్ద దించాడు. అదీ, బాబా మనపై చూపే ప్రేమ. అవధులు లేని ఆ ప్రేమకు అనన్య శరణం. "బాబా! మీకు శతకోటి ధన్యవాదాలు తండ్రీ!"

---

మన నమ్మకాన్ని బాబా ఎప్పుడూ వృధా పోనివ్వరు

నా పేరు సరిత. నేను చిన్నప్పటినుండి సాయిభక్తురాలిని. నాకు ఏ కష్టం వచ్చినా నేను బాబాతో చెప్పుకుంటాను. వెంటనే బాబా నాకు ఏదో ఒక రూపంలో పరిష్కారం చూపిస్తారు. ఇటీవల బాబా నాకు ప్రసాదించిన అనుభవాలను నేను మీతో పంచుకోవాలని అనుకుంటున్నాను. ఈమధ్య నాకు కరోనా పాజిటివ్ వచ్చింది. ఆ విషయం తెలిసిన వెంటనే నేను బాబాను తలచుకుని, "నా ఆరోగ్యం బాగైతే నా అనుభవాన్ని బ్లాగులో పంచుకుంటాన"ని చెప్పుకున్నాను. బాబా ఎంతో ప్రేమతో నాకు ఎటువంటి ఇబ్బందీ కలగకుండా చూసుకున్నారు. 14 రోజుల తర్వాత మళ్ళీ పరీక్ష చేయించుకుంటే నెగిటివ్ వచ్చింది. ఇదంతా బాబా దయ నాపై ఉండటం వలనే సాధ్యమైంది.

తరువాత, ఏప్రిల్ నెల చివరి వారంలో విపరీతమైన విరోచనాల కారణంగా నేను రెండురోజుల పాటు చాలా బాధపడ్డాను. అప్పుడు నేను బాబాను తలచుకుని, "నా బాధ్యతంతా మీకే అప్పగిస్తున్నాను, ఇక మీ దయ. నాకు నయమైతే ఈ అనుభవాన్ని బ్లాగులో పంచుకుంటాను" అని వేడుకున్నాను. బాబా దయవలన మూడవ రోజుకి నాకు విరోచనాలు పూర్తిగా తగ్గిపోయాయి. ఇలా బాబా ఎల్లప్పుడూ నా మీద కరుణ చూపుతున్నారు. బాబాను నమ్మితే మన నమ్మకాన్ని ఆయనెప్పుడూ వృధా పోనివ్వరు. "ధన్యవాదాలు బాబా. సదా మీ అనుగ్రహం నాపై, మా కుటుంబంపై వర్షించు తండ్రీ".

శ్రీ సచ్చిదానంద సద్గురు సాయినాథ్ మహరాజ్ కీ జై!

---

ఊదీ మహిమ - బాబా దయతో దొరికిన పట్టీలు

సాయిబంధువులందరికీ మరియు ఈ బ్లాగ్ నిర్వాహకులకు నా హృదయపూర్వక నమస్కారాలు. నా పేరు వీణ. బాబా అంటే నాకు చాలా నమ్మకం. మాకు ఏ సమస్య వచ్చినా ‘బాబా ఉన్నారు, ఆయనే చూసుకుంటారు’ అని అనుకుంటాను. నేను ప్రతిరోజూ మా పిల్లల నుదుటన బాబా ఊదీ పెట్టి, కొంచెం ఊదీని నోట్లో వేస్తాను. ఇప్పుడు నేను బాబా నాకు ప్రసాదించిన రెండు అనుభవాలు పంచుకుంటాను.

మొదటి అనుభవం:- ఇటీవల ఒకరోజు మా తొమ్మిది సంవత్సరాల బాబుని తీసుకుని ఊరికి వెళ్ళొచ్చాము. వచ్చినప్పటినుండి తనకు జ్వరంతో ఆరోగ్యం బాగాలేదు. అప్పుడు నేను మూమూలుగా ఇంట్లో ఉండే జ్వరం సిరప్ బాబుకి ఇచ్చాను. కానీ దాంతో బాబుకి జ్వరం తగ్గలేదు, పైగా వాంతులు మొదలయ్యాయి. అయినప్పటికీ నేను ‘బాబా ఉన్నారు, ఆయన చూసుకుంటారు’ అనే విశ్వాసంతో బాబా ఊదీ తీసుకుని బాబు నుదుటిపై పెట్టి, మరికొంత ఊదీని నీళ్లలో కలిపి బాబు చేత త్రాగించాను. బాబా దయవలన మరుసటిరోజుకి బాబు కోలుకున్నాడు. చిత్రమేమిటంటే, మామూలుగా మా బాబుకి ఏదైనా అనారోగ్య సమస్య వస్తే డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్తేనే తగ్గుతుంది. డాక్టర్ ఇచ్చిన సిరప్ వలన ముందు తగ్గి, మళ్లీ వస్తుంటుంది. అలాంటిది, నమ్మకంతో బాబా ఊదీ ఇస్తే మరుసటిరోజుకే బాబుకి పూర్తిగా నయమైపోయింది. నిజానికి ఊదీ మహిమ గురించి ఈ బ్లాగులో చదివే నేను కూడా నమ్మకంతో ఊదీ వాడటం మొదలుపెట్టాను. సచ్చరిత్రలో కూడా ఊదీ మహిమను చదివాను. "ధన్యవాదాలు బాబా". 

మరొక అనుభవం: ఒకసారి పండుగకి మా పెళ్లిలో పెట్టిన వెండిపట్టీలు పెట్టుకుందామని బీరువాలో వెతికాను. కానీ అవి దొరకలేదు. దాంతో ఇతర అన్నిచోట్లా వెతికాను. కానీ ప్రయోజనం లేకపోయింది. దాంతో ఒక్కసారిగా నాకు భయం వేసి, "బాబా! మీరే ఎలాగైనా పట్టీలు కనిపించేలా చేయండి" అని మనసులోనే బాబాను వేడుకున్నాను. ఇంకా, "పట్టీలు దొరికినట్లైతే నా అనుభవాన్ని బ్లాగులో పంచుకుంటాన"ని కూడా బాబాతో చెప్పుకున్నాను. తరువాత మనసులో బాబా నామస్మరణ చేస్తూ మళ్ళీ పట్టీల కోసం వెతికాను. బాబా దయవల్ల అవి బీరువాలోనే దొరికాయి. ఈ అనుభవం ద్వారా మనం బాబాను ధర్మమైనది ఏదైనా అడిగితే ఇస్తారని నాకు నమ్మకం కలిగింది. "ధన్యవాదాలు బాబా".

---