శ్రీ సచ్చిదానంద సద్గురు సాయినాథ్ మహారాజ్ కీ జై
శ్రద్ధ - సబూరి
పేరు వెల్లడించని ఒక సాయిబంధువు తన అనుభవాన్ని ఇలా మనతో పంచుకుంటున్నారు.
ఆస్తులు ఉండొచ్చు, ఉండకపోవచ్చు. బంధుమిత్రులు దగ్గర ఉండొచ్చు, దూరం కావచ్చు. కానీ దేవుడలా కాదు.. ఎప్పటికీ నిలిచే పెన్నిధి. సర్వకాల సర్వావస్థలయందు తోడూ నీడగా ఉండే ఆత్మీయబంధం. నేను సాయిబాబాను త్రికరణశుద్ధిగా నమ్ముతాను. బాబా నన్ను నిరంతరం కనిపెట్టుకుని ఉంటారు. అలాంటి ఉదంతాలకు అంతులేదు. అయితే శాస్త్రీయంగా కూడా ఋజువు చేసిన సంఘటన ఒకటి చెప్తాను. ఇది జరిగి చాలా ఏళ్ళు గడిచినప్పటికీ ఇప్పుడే జరిగినంత తాజాగా జ్ఞాపకం ఉంది.
ఒకప్పుడు నా పొత్తికడుపులో బాగా నొప్పి రావడంతో మా ఫ్యామిలీ డాక్టర్‌ను సంప్రదించాను. నేను చెప్పిన లక్షణాలను బట్టి ఆయన ఏవో పెయిన్ కిల్లర్లు ఇచ్చారు. రెండు రోజులు గడిచినా కాస్త కూడా నొప్పి తగ్గకపోవడంతో మళ్ళీ డాక్టర్ వద్దకు వెళ్ళాను. డాక్టర్ కంగారుపడి ఏవో పరీక్షలు చేసి, ''యుటిరస్ ప్రాబ్లం, వెంటనే గైనకాలజిస్టును కలవమ"ని చెప్పారు. డాక్టరు సుమతి ప్రముఖ గైనకాలజిస్టు. నేను ఆవిడను సంప్రదిస్తే, ఆమె అవసరమైన పరీక్షలన్నీ చేసి, మరుసటిరోజు ఆపరేషన్‌కు సిద్ధంగా ఉండమని చెప్పింది. తాత్కాలిక ఉపశమనం కోసం ఆమె ఇచ్చిన మందులు పనిచేసి, నొప్పి తీవ్రత కొంత తగ్గినా, ఉండుండి పోట్లు వస్తూనే ఉన్నాయి. ఆ పోటు వచ్చినప్పుడల్లా ప్రాణం పోతున్నట్లే ఉండేది. ఎంత తమాయించుకుందామన్నా నా వల్ల కాక ఏడ్చేసేదాన్ని. ఇంట్లో అందరూ నా చుట్టూ చేరి ఓదార్చే ప్రయత్నం చేస్తుండేవారు. నాకేమో ఆపరేషన్ అంటే చాలా భయం. మందులతో నయమయ్యే అవకాశం లేదు. ఏం చేయాలో పాలుపోలేదు. ఎక్కువ సమయం కూడా లేదు, తెల్లారితే ఆపరేషన్. విపరీతమైన భయంతో చస్తుంటే, మావారు, పిల్లలు, "ఓపెన్ హార్ట్ సర్జరీలు, కిడ్నీ ట్రాన్స్‌ప్లాంటేషన్లు జరుగుతున్న కాలంలో దీనికింత హంగామా చేస్తున్నావా?" అని కాస్త వెటకారంగా మాట్లాడుతూ, "ఆపరేషన్ చాలా తేలిక, కన్ను మూసి తెరిచేలోగా పనైపోతుంది" అంటూ నచ్చజెప్పి, నా భయం పోగొట్టడానికి ఎంతో ప్రయత్నించారు. కానీ భయపడుతూ, ''ఈ గండం ఎలా గడుస్తుంది? ఏంటి బాబా చోద్యం చూస్తున్నావా? నన్ను రక్షించు నాయనా!'' అంటూ వేడుకున్నాను.
కాసేపటికి నొప్పి భరించలేక అలా వెన్ను వాల్చాను. అంత నొప్పిలోనూ, వేసుకున్న మందుల వలన కాస్త మత్తుగా అనిపించి నిద్రలోకి జారుకున్నాను. కొద్దిసేపట్లో చిత్రమైన కల .. ఆ కలలో మా వాకిటి ముందు పెద్ద మంచుగోళం. దానిమీద కృష్ణుడి రూపంలో సాయిబాబా నిలబడి ఉన్నారు. నేను, "ఏవండీ! బాబా చూడండి. అమ్మా బుజ్జీ! త్వరగా రా! బాబాను చూడు. అయ్యో! మీరొచ్చేలోగా ఆయన వెళ్లిపోతారేమో! త్వరగా రండి'' అని కేకలు పెడుతున్నాను. ఎవరూ రాలేదు. ఇంతలో గుండ్రంగా ఉన్న ఐసంతా కరిగిపోయి బాబా మాత్రమే మిగిలారు. ఆయన, ''నేనున్నాను కదా! ఎందుకు భయపడుతున్నావు?'' అన్నట్లు సైగ చేసి, అభయహస్తం చూపిస్తూ అంతర్థానమయ్యారు. ఉలిక్కిపడి లేచాను. గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటోంది. కానీ కలలో సాయిబాబా దర్శనమెంతో ఆనందాన్నిచ్చింది. ఏమైందో గానీ, అంతకుముందు నేను పడుతున్న బాధలేదు. పైగా ఎంతో హాయిగా ఉంది. తెల్లవారాక, ''నొప్పి తగ్గిపోయింది. ఇక ఆపరేషన్‌తో పనిలేద"ని నేనంటే, అందరూ కోప్పడి, ''చిన్నపిల్లలా మారాం చేయకు. డాక్టరుగారిచ్చిన మందులతో నొప్పి తగ్గి ఉండొచ్చు కానీ, ఆపరేషన్ చేయకపోతే ప్రమాదం అని డాక్టరు చెప్పలేదా?'' అంటూ నర్సింగ్ హోంకి తీసుకెళ్ళారు.
డాక్టర్‌తో కల గురించి చెప్పాలనిపించక, కలలో సాయిబాబా కనిపించిన సంగతి చెప్పకుండా నొప్పి పూర్తిగా తగ్గిపోయిన విషయం మాత్రమే చెప్పాను. ఆవిడ ఆశ్చర్యపోతూ, ''అలా ఎలా తగ్గిపోతుంది? సరే! మళ్ళీ ఒకసారి స్కాన్ చేయించండి'' అని చెప్పింది. అలాగే స్కానింగ్ చేయించాం. రెండోసారి వచ్చిన రిపోర్టులో గర్భసంచిలో ఏమీ తేడా లేదు. పూర్తి నార్మల్‌గా ఉన్నట్లు వచ్చింది. ఆవిడ నవ్వుతూ, ''నిన్నటి రిపోర్టు కరెక్టు కాదేమో! ఇప్పుడంతా నార్మల్‌గా ఉంది. ఆపరేషన్ అవసరం లేదు'' అన్నారు.
సుమతిగారు డాక్టరు గనుక 'నిన్నటిది రాంగ్ రిపోర్టు' అన్నారు. కానీ, నేను స్కానింగ్ మా బంధువుల డయాగ్నోస్టిక్ సెంటర్లో చేయించాను. వాళ్ళు ఎంతో జాగ్రత్తగా దగ్గరుండి తీయించారు. ఒకరి రిపోర్టు మరొకరికి ఇవ్వడమో, లేక రాంగ్ రిపోర్టు ఇవ్వడమో జరిగే అవకాశమే లేదు. ఇదంతా ఖచ్చితంగా సాయిబాబా మహిమే! బాబా నాకు అభయహస్తం ఇచ్చారు. సాయిబాబా మహిమలు వర్ణించ శక్యమా? బాబా వల్లే నాకు ఆపరేషన్‌తో పని లేకుండా నయమైంది. నాకు సాయిబాబా ప్రసాదించిన దివ్యానుభూతుల్లో ఇదొకటి.
ఆస్తులు ఉండొచ్చు, ఉండకపోవచ్చు. బంధుమిత్రులు దగ్గర ఉండొచ్చు, దూరం కావచ్చు. కానీ దేవుడలా కాదు.. ఎప్పటికీ నిలిచే పెన్నిధి. సర్వకాల సర్వావస్థలయందు తోడూ నీడగా ఉండే ఆత్మీయబంధం. నేను సాయిబాబాను త్రికరణశుద్ధిగా నమ్ముతాను. బాబా నన్ను నిరంతరం కనిపెట్టుకుని ఉంటారు. అలాంటి ఉదంతాలకు అంతులేదు. అయితే శాస్త్రీయంగా కూడా ఋజువు చేసిన సంఘటన ఒకటి చెప్తాను. ఇది జరిగి చాలా ఏళ్ళు గడిచినప్పటికీ ఇప్పుడే జరిగినంత తాజాగా జ్ఞాపకం ఉంది.
ఒకప్పుడు నా పొత్తికడుపులో బాగా నొప్పి రావడంతో మా ఫ్యామిలీ డాక్టర్‌ను సంప్రదించాను. నేను చెప్పిన లక్షణాలను బట్టి ఆయన ఏవో పెయిన్ కిల్లర్లు ఇచ్చారు. రెండు రోజులు గడిచినా కాస్త కూడా నొప్పి తగ్గకపోవడంతో మళ్ళీ డాక్టర్ వద్దకు వెళ్ళాను. డాక్టర్ కంగారుపడి ఏవో పరీక్షలు చేసి, ''యుటిరస్ ప్రాబ్లం, వెంటనే గైనకాలజిస్టును కలవమ"ని చెప్పారు. డాక్టరు సుమతి ప్రముఖ గైనకాలజిస్టు. నేను ఆవిడను సంప్రదిస్తే, ఆమె అవసరమైన పరీక్షలన్నీ చేసి, మరుసటిరోజు ఆపరేషన్‌కు సిద్ధంగా ఉండమని చెప్పింది. తాత్కాలిక ఉపశమనం కోసం ఆమె ఇచ్చిన మందులు పనిచేసి, నొప్పి తీవ్రత కొంత తగ్గినా, ఉండుండి పోట్లు వస్తూనే ఉన్నాయి. ఆ పోటు వచ్చినప్పుడల్లా ప్రాణం పోతున్నట్లే ఉండేది. ఎంత తమాయించుకుందామన్నా నా వల్ల కాక ఏడ్చేసేదాన్ని. ఇంట్లో అందరూ నా చుట్టూ చేరి ఓదార్చే ప్రయత్నం చేస్తుండేవారు. నాకేమో ఆపరేషన్ అంటే చాలా భయం. మందులతో నయమయ్యే అవకాశం లేదు. ఏం చేయాలో పాలుపోలేదు. ఎక్కువ సమయం కూడా లేదు, తెల్లారితే ఆపరేషన్. విపరీతమైన భయంతో చస్తుంటే, మావారు, పిల్లలు, "ఓపెన్ హార్ట్ సర్జరీలు, కిడ్నీ ట్రాన్స్‌ప్లాంటేషన్లు జరుగుతున్న కాలంలో దీనికింత హంగామా చేస్తున్నావా?" అని కాస్త వెటకారంగా మాట్లాడుతూ, "ఆపరేషన్ చాలా తేలిక, కన్ను మూసి తెరిచేలోగా పనైపోతుంది" అంటూ నచ్చజెప్పి, నా భయం పోగొట్టడానికి ఎంతో ప్రయత్నించారు. కానీ భయపడుతూ, ''ఈ గండం ఎలా గడుస్తుంది? ఏంటి బాబా చోద్యం చూస్తున్నావా? నన్ను రక్షించు నాయనా!'' అంటూ వేడుకున్నాను.
కాసేపటికి నొప్పి భరించలేక అలా వెన్ను వాల్చాను. అంత నొప్పిలోనూ, వేసుకున్న మందుల వలన కాస్త మత్తుగా అనిపించి నిద్రలోకి జారుకున్నాను. కొద్దిసేపట్లో చిత్రమైన కల .. ఆ కలలో మా వాకిటి ముందు పెద్ద మంచుగోళం. దానిమీద కృష్ణుడి రూపంలో సాయిబాబా నిలబడి ఉన్నారు. నేను, "ఏవండీ! బాబా చూడండి. అమ్మా బుజ్జీ! త్వరగా రా! బాబాను చూడు. అయ్యో! మీరొచ్చేలోగా ఆయన వెళ్లిపోతారేమో! త్వరగా రండి'' అని కేకలు పెడుతున్నాను. ఎవరూ రాలేదు. ఇంతలో గుండ్రంగా ఉన్న ఐసంతా కరిగిపోయి బాబా మాత్రమే మిగిలారు. ఆయన, ''నేనున్నాను కదా! ఎందుకు భయపడుతున్నావు?'' అన్నట్లు సైగ చేసి, అభయహస్తం చూపిస్తూ అంతర్థానమయ్యారు. ఉలిక్కిపడి లేచాను. గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటోంది. కానీ కలలో సాయిబాబా దర్శనమెంతో ఆనందాన్నిచ్చింది. ఏమైందో గానీ, అంతకుముందు నేను పడుతున్న బాధలేదు. పైగా ఎంతో హాయిగా ఉంది. తెల్లవారాక, ''నొప్పి తగ్గిపోయింది. ఇక ఆపరేషన్‌తో పనిలేద"ని నేనంటే, అందరూ కోప్పడి, ''చిన్నపిల్లలా మారాం చేయకు. డాక్టరుగారిచ్చిన మందులతో నొప్పి తగ్గి ఉండొచ్చు కానీ, ఆపరేషన్ చేయకపోతే ప్రమాదం అని డాక్టరు చెప్పలేదా?'' అంటూ నర్సింగ్ హోంకి తీసుకెళ్ళారు.
డాక్టర్‌తో కల గురించి చెప్పాలనిపించక, కలలో సాయిబాబా కనిపించిన సంగతి చెప్పకుండా నొప్పి పూర్తిగా తగ్గిపోయిన విషయం మాత్రమే చెప్పాను. ఆవిడ ఆశ్చర్యపోతూ, ''అలా ఎలా తగ్గిపోతుంది? సరే! మళ్ళీ ఒకసారి స్కాన్ చేయించండి'' అని చెప్పింది. అలాగే స్కానింగ్ చేయించాం. రెండోసారి వచ్చిన రిపోర్టులో గర్భసంచిలో ఏమీ తేడా లేదు. పూర్తి నార్మల్‌గా ఉన్నట్లు వచ్చింది. ఆవిడ నవ్వుతూ, ''నిన్నటి రిపోర్టు కరెక్టు కాదేమో! ఇప్పుడంతా నార్మల్‌గా ఉంది. ఆపరేషన్ అవసరం లేదు'' అన్నారు.
సుమతిగారు డాక్టరు గనుక 'నిన్నటిది రాంగ్ రిపోర్టు' అన్నారు. కానీ, నేను స్కానింగ్ మా బంధువుల డయాగ్నోస్టిక్ సెంటర్లో చేయించాను. వాళ్ళు ఎంతో జాగ్రత్తగా దగ్గరుండి తీయించారు. ఒకరి రిపోర్టు మరొకరికి ఇవ్వడమో, లేక రాంగ్ రిపోర్టు ఇవ్వడమో జరిగే అవకాశమే లేదు. ఇదంతా ఖచ్చితంగా సాయిబాబా మహిమే! బాబా నాకు అభయహస్తం ఇచ్చారు. సాయిబాబా మహిమలు వర్ణించ శక్యమా? బాబా వల్లే నాకు ఆపరేషన్‌తో పని లేకుండా నయమైంది. నాకు సాయిబాబా ప్రసాదించిన దివ్యానుభూతుల్లో ఇదొకటి.
సాయి శరణం దేవా
ReplyDelete