సాయిభక్తుల అనుభవమాలిక 1851వ భాగం....

---

ఈ భాగంలో అనుభవాలు:

1. ప్రాణదానం చేసిన బాబా

2. కోరుకున్నట్లు అనుగ్రహించిన బాబా

---

ప్రాణదానం చేసిన బాబా

ఓంసాయి శ్రీసాయి జయజయసాయి. నా పేరు బాలాజీ. మా ఇంటి దైవం శ్రీ తిరుమల వేంకటేశ్వరుని దయవలన నేను 1998లో సాయి భక్తుడనయ్యాను. ఆ రోజుల్లో మంచి బాబా ఫోటో దొరకాలంటే చాలా కష్టంగా ఉండేది. నేను చాలా కష్టపడి బాబా నవ్వుతున్న ఫోటో ఒకటి సంపాదించాను. ఇంకా ఒక సందర్భంలో శిరిడీలోని బాబా పాదాలు ఓ చోట కనిపిస్తే, ఒక మంచి ఫోటోగ్రాఫర్‌తో వాటి ఫోటో తీయించి, ప్రింట్ తీసుకుని మొదట నవ్వుతున్న బాబా ఫోటో వెనకాల వారి అసలైన పాదాలు వున్న ఫోటో పెట్టి రెండింటిని కలిపి లామినేట్ చేయించి చాలామందికి పంచాను. మా యింటికి దగ్గరగా వున్న సాయినాథుని గుడిలో ప్రతి గురువారం ఉదయం 5 గంటలకి 'నగర సంకీర్తన' అన్న కార్యక్రమాన్ని మొదలుపెట్టాను. ఇలా కొన్నిటిని ఆ సాయి మహానుభావుడు నాచేత చేయించినందుకు నా ఈ చిన్ని ప్రాణం ధన్యమైందని భావిస్తున్నాను. ఇకపోతే ఆయన నాకు ప్రాణదానం చేసిన సంఘటన గురించి ఇప్పుడు చెప్తాను.

2007లో నాకు ఒక చేతక్ స్కూటర్ వుండేది. ఒకరోజు నా స్నేహితుని గృహప్రవేశ వేడుక అయిన తరువాత నేను స్కూటర్ మీద వెళ్తుంటే యాక్సిడెంట్ జరిగింది. అది ఎలా జరిగిందో నాకు తెలీదుగానీ కళ్ళు తెరిచేసరికి మద్రాస్‌లోని ఒక  హాస్పిటల్లో నేనున్నాను. తలకు గాయమైందని, పుర్రెకు 3 క్రాక్స్ అయ్యాయని, గాయం ఒక వైపు, క్రాక్స్ ఇంకో వైపు ఉన్నాయని, ఆపరేషన్ చేసే అవకాశం లేనందున అబ్జర్వేషన్‌లో నన్ను ఉంచారట. నేను బతుకుతానని ఎవ్వరూ ఊహించలేదు. కానీ బాబా దయతో నాకు ఆపరేషన్ కాదు కదా, ఒక చిన్న కుట్టు కూడా పడలేదు. కేవలం ఒక ప్లాస్టర్ నా కణితికి వేశారు అంతే. డాక్టర్ పొద్దున్నకి బ్రెయిన్‌లో బ్లడ్ సర్కులేషన్ దానంతటదే సెట్ అయిందని చెప్పారు. ఇకపోతే నా కుడికాలు పూర్తిగా ఒక ఇనపకడ్డిలా అయిపోయి కాస్త కూడా కదిలించలేకపోయాను. నేను హాస్పిటల్లో 15 రోజులున్నాను. ఆ సమయంలో నాకు విపరీతమైన తలనొప్పి వుంటుండేది. అందుకోసం డాక్టర్ పెయిన్ కిల్లర్స్, సెడిషన్ ఇస్తూండేవారు. కొద్దిగా మెలుకువ వస్తే, నేను నొప్పి భరించలేక విపరీతంగా అరుస్తుండేవాడిని. ఆ కారణంగా ప్రక్కనున్న రోగులు మావాళ్లని ఏదో అంటుండేవారు. నాకు బాబా మీద విపరీతమైన నమ్మకం. నేను నా భార్యని బాబా గుడికి ఫోన్ చేసి, నా నొప్పి గురించి చెప్పి, పూజ చేయమని చెప్పమని చెప్పాను. మొదట నా భార్యవాళ్ళు ఎలాగూ యిక్కడ మ్రొక్కుకుంటూనే వున్నాము కదా అని వూరుకున్నారు. కానీ రెండోరోజు నేను బలవంతపెట్టి ఫోన్ చేయించి మాట్లాడించాను. బాబా మహిమ చూడండి. మరుసటిరోజు ఉదయం నుండి నొప్పి పూర్తిగా తగ్గిపోయింది. ఆ రోజు మధ్యాహ్నం భోజనం కోసం నన్ను నిద్ర లేపినప్పుడు నా మంచానికి ఎదురుగా ఉన్న మంచం మీద ఒక అబ్బాయి ఉన్నాడు. అతని కాళ్లు చేతులు మంచానికి నాలుగు ప్రక్కల కట్టేసి ఉన్నాయి. ఎందుకని అడిగితే, నాకు జరిగినట్లే అతని తలకి గాయమైందని, ఆ అబ్బాయి నొప్పి భరించలేక తన్నుకుంటున్నాడని, అతనిని అదుపుచేయలేక మంచానికి కట్టేసారని చెప్పారు. నేను, 'ఓరి దేవుడా' అనుకున్నాను. బాబా నన్ను ఎంతగా కాపాడారో చూడండి. ఇంటికి వచ్చాక 15 రోజుల పాటు రోజూ ఫిజియోథెరపీ నా కాలుకు చేశారు. మరో 15 రోజులకు నడిపించేసారు ఆ సాయినాథుడు. ఫిజియోతెరఫిస్ట్, "యిక నా అవసరం లేదు. కానీ ప్రతిరోజూ మీరు సొంతంగా చేసుకోండి" అని చెప్పారు. ఆ రోజు మా యింట్లో వారందరు, నేను అతనికి కృతజ్ఞతలు ఎలా చెప్పాలని ఆలోచనలో పడ్డాము. ఆ అబ్బాయి నా కన్న చాలా చిన్నవాడు. నాకైతే అతని కాళ్ళు మ్రొక్కిన తప్పులేదు అనిపించింది. ఇంతలో ఒక విచిత్రం జరిగింది. ఆ అబ్బాయే వంగి నా కళ్ళు మ్రొక్కాడు(ఇది నా గొప్పతనం కాదు. బాబా లీల ఎలా వుంటుందో తెలుపడానికి చెప్తున్నాను). మొత్తం మా ఇంట్లో వాళ్ళందరూ, నేను ఆశ్చర్యపోయాము. ఆ అబ్బాయి, "ఇంతవరకూ 15 రోజులలో యింత ఫలితం నేను వినలేదు చూడలేదు" అన్నాడు. ఇదంతా ఆ సాయినాథుని దయ కాకపోతే యింకేమిటి? నాకు చికిత్స చేసిన మద్రాస్ డాక్టర్ మెడికల్ జర్నల్‌లో న్యూరో ట్రీట్మెంట్‌లో 100% రికవరీ అని ప్రచురించుకొన్నాడు. అదే మన సాయిబాబా దయ. ఇంతకన్నా ఏంకావాలoడి మనకు. బాబా మనందరికీ ఆయన మీద భక్తినిచ్చి యిలాగే కాపాడుతుంటే చాలు.

---

కోరుకున్నట్లు అనుగ్రహించిన బాబా

నా పేరు అనుజ. మా అమ్మాయికి డెలివరీ టైమ్ 2024, మార్చి 31కి ఇచ్చారు. కానీ నేను బాబాని, "21వ తేదీ లోపు డెలివరీ అయ్యేలా దయ చూపండి. అలా అయితే మీ గుడిలో పెడా పంచుతాను" అని మొక్కుకున్నాను. తర్వాత బాబా ప్రశ్నలు-సమాధానాలు చూస్తే, 'అంతా మంచే జరుగుతుంది" అని వచ్చింది. అలాగే బాబా దయవల్ల 19వ తేదీన బాబు పుట్టాడు. మాకు చాలా సంతోషమేసింది. బాబా అండగా వున్నానని నిరూపించారు. "చాలా చాలా ధన్యవాదాలు బాబా. మీరు చూపిన కరుణకు రుణపడి ఉంటాను తండ్రీ. బాబు చాలా ఏడుస్తున్నాడు. వాడి ఏడుపు తగ్గించి, మంచిగా పాలు తాగి నిద్రపోయేట్టు దీవించు బాబా. మా అందరి మీద మీ ఆశీస్సులు ఉంచండి బాబా".

---