సాయిభక్తుల అనుభవమాలిక 1848వ భాగం....

---

ఈ భాగంలో అనుభవం:

• ప్రతి ఆందోళనను పరిష్కరిస్తున్న బాబా

---

శ్రీ సచ్చిదానంద సద్గురు సాయినాథ్ మహారాజ్ కి జై!! సాయిభక్తులకు నా హృదయపూర్వక నమస్కారం. నేను ఒక బాబా భక్తురాలిని. నేను నా చిన్నతనం నుండి బాబా చరిత్ర పారాయణ చేస్తున్నాను. ఆయన నన్ను ప్రతి క్షణం కాపాడుతున్నారని చెప్పడానికి లెక్కలేనన్ని అనుభవాలను ప్రసాదించారు. మా నాన్నకి 55 సంవత్సరాల వయసు. ఆయనకి చిన్న వయసులోనే షుగర్ వ్యాది వచ్చింది. ఇప్పటికి 20 ఏళ్ళుపైన అయింది. ఆయనకి 2018లో గాల్ బ్లాడర్ ఆపరేషన్ కూడా జరిగింది. అయినా నాన్న తన ఆరోగ్యంపట్ల చాలా తక్కువ జాగ్రత్త వహిస్తారు. సమయానికి తినరు. అందువలన షుగర్ ఎప్పుడూ అదుపులో ఉండదు. ఈ కారణాల వల్ల ఆరోగ్య విషయంలో మాకు ఎప్పుడూ ఆందోళనగా ఉంటుంది. ప్రతి సంవత్సరం ఆయనకి టెస్టులు చేయించేటప్పుడు మా అమ్మ, నేను, అక్క 'ఈసారి షుగర్ ఎంత పెరిగి ఉంటుందో!' అని విపరీతంగా భయపడుతుంటాము. ఈ సంవత్సరం టెస్టులు చేయించాలని 2024, ఏప్రిల్ 26న వెళ్ళినప్పుడు నేను దారి పొడుగునా బాబాని స్మరిస్తూ వెళ్లాను. బాబా కూడా తాము నాతోనే ఉన్నామని నిదర్శనమిచ్చారు. ఎలాగంటే, టెస్టు రిపోర్టులు ఎలా వస్తాయని ఆందోళన కలిగిన ప్రతిసారీ వచ్చిపోయే కార్ల మీద బాబా ఫోటో రూపంలో దర్శనమిచ్చారు. మేము ముందు టెస్టులకోసం బ్లడ్ ఇచ్చాము. తర్వాత తినేసి, తిన్న తర్వాత టెస్టుల కోసం అమ్మానాన్నని ల్యాబ్‌కి పంపించి, స్కిన్ డాక్టర్ దగ్గర అపాయింట్మెంట్ తీసుకున్న నేను ఆ డాక్టర్ దగ్గరకి వెళ్ళాను. నేను ఆ డాక్టరుకి చూపించుకున్న తర్వాత నాకు, ‘అక్కడ మా నాన్న ముందు అనుకున్న టెస్టులే కాకుండా మరికొన్ని టెస్టులు చేయించుకున్నారని(నిజానికి అసలు ఆ టెస్టులు అనవసరం. అవి కొన్ని ప్రమాదకరమైన రోగాలకి సంబంధించినవి), ఇంకో ముఖ్యమైన టెస్టు డాక్టర్ సలహ లేదని చేయలేదని’ తెలిసింది. అసలే షుగర్, అదికాక పాత ఆరోగ్య సమస్యలు వల్ల రిపోర్ట్ ఎలా వస్తుందో అని టెన్షన్ పడుతుంటే మా నాన్న అనవసరమైన టెస్టులు చేయించుకున్నందుకు, ముఖ్యమైన టెస్టు చేయనందుకు నా టెన్షన్ విపరీతంగా పెరిగిపోయింది. మనసు ఉక్కిరిబిక్కిరి అయిపోయి రిపోర్టులు వచ్చేదాకా నా మనసు మనసులా లేదు. అది చిన్న ఆందోళన కాదు..ఆ అనవసరమైన టెస్టు లేకపోతే కొంచమన్న స్థిమితంగా ఉండేదాన్ని. ఒక పక్క ఎలాంటి సమస్య ఉండదని తెలిసినా కూడా దెయ్యం పట్టినట్టు భయం నన్ను వదలలేదు. అందుచేత సాయంత్రం రిపోర్టులు వచ్చేదాకా క్షణం కూడా వదలకుండా నేను బాబాని ప్రార్థించాను. ఇంటికి వచ్చి ఓపిక లేకపోయినా నా రోజువారీ పారాయణ చేసాను. ఆ పారాయణ అయిపోయిన వెంటనే మా నాన్న వచ్చి ఆ అనవసరమైన టెస్టు రిపోర్ట్ నార్మల్ వచ్చిందని చెప్పారు. అపుడు నేను కాస్త ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. నిజానికి నాకు ఏడుపు వచ్చింది. ఎందుకంటే నా మనసు అంతలా ఆందోళన పడింది. కాసేపటికి మిగిలిన టెస్టు రిపోర్టులు కూడా వచ్చాయి. షుగర్ మేము ఎంత అంచనా వేశామో అంతే వచ్చింది. మిగిలిన అన్ని కూడా మరి అంత ఆందోళన కలిగించేలాగా రాలేదు. ఏదేమైనా ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో బాబా మన విశ్వాసాన్ని పరీక్షిస్తారని నాకు అనిపించింది..ఎంతలా మనం మన మనసుని బాబా మీద పెట్టుకొని నమ్మకంతో ధైర్యంగా ఉంటామో అంత దృఢమైన భక్తి మనకి ఉన్నట్టు. అలాంటి దృఢమైన భక్తిని,  విశ్వాసాన్ని బాబా నాకు అనుగ్రహించాలని కోరుకుంటున్నాను.

  

2024, మార్చిలో మేము తిరుమల వెళ్లొచ్చాక నాకు బాగా గొంతునొప్పి వచ్చింది. అంతకుముందు నెల కూడా వచ్చి తగ్గడానికి 10 రోజులుపైనే పట్టింది. అందువల్ల ఈసారి కూడా గొంతునొప్పి 10 రోజులు ఉంటుందేమోనని నేను చాలా భయపడ్డాను. బాబాని తలచుకొని, "వెంటనే తగ్గిపోయేలా చూడామ"ని అనుకుని మాత్ర వేసుకున్నాను. బాబా దయవల్ల ఒక్క రోజులో తగ్గిపోయింది. మా అక్కకి కూడ ఈమధ్య నోరు బాగా పూచి, వాపు వచ్చి ఏమీ తినలేకపోయింది. అప్పుడు నేను, "బాబా! రేపటికి అక్క నోటి పూత తగ్గుముఖం పట్టాలి" అని అనుకున్నాను. నేను కోరుకున్నట్లే ఆ పక్క రోజు నుంచి తగ్గుముఖం పట్టిందని మా అక్క చెప్పింది.

 

మా ఇంట్లో ఒక కుక్క 5 పిల్లల్ని కనింది. వాటిల్లో ఒకటి అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. ఒక రోజు అది గేటు బయట పడుకుని ఉంటే ఎవరో బండి మీద దానికి దగ్గరగా వెళ్లారు. ఆ కారణంగానో, ఇంకా ఏమైనా జరిగిందో తెలియదు కానీ అప్పటినుంచి అది కుంటుతూ ఉండేది. నాకూ ఇష్టమైన చిన్న కుక్కపిల్ల కుంటుతూ ఉంటే నాకు చాలా బాధగా అనిపించి బాబాకి దణ్డం పెట్టుకొని, "అది మళ్లీ మామూలుగా నడిచేలా చూడండి" అని అనుకున్నాను. బాబా దయవల్ల అది 2 రోజులు తర్వాత నుండి పరుగెత్తుతూ ఉంది. ఇలా నా ప్రతి ఆందోళనని బాబా పరిష్కరిస్తున్నారు, అది చిన్నదైనా, పెద్దదైనా. ఏవిధంగా ఆయనకు నా కృతజ్ఞతలు తెలియజేయాలో నాకు తెలీదు. ఈ జన్మకి నిరంతరం ఆయనని స్మరించుట తప్ప నేను చేయగలిగింది లేదు.

 

సర్వం శ్రీసాయినాథార్పణమస్తు!!!

---