శ్రీ సచ్చిదానంద సద్గురు సాయినాథ్ మహారాజ్ కీ జై
శ్రద్ధ - సబూరి
సాయిబంధువు నిరుపమ గారి 2017 డిసెంబర్ 11 నాటి శిరిడీ ప్రయాణంలోని అనుభవాలను మనతో పంచుకుంటున్నారు.
నేను ఆరోజు శిరిడీకి బస్సులో ప్రయాణిస్తుండగా ఒక కల వచ్చింది. కలలో నేను శిరిడీ వెళ్ళాను కానీ బాబా దర్శనం కాలేదు. బాబా విగ్రహాలు అమ్ముతున్న ఒక ఇంటి ముందు నేను నిలబడి ఒక బాబా విగ్రహాన్ని చూస్తూ నన్ను శిరిడీకి తీసుకొని వచ్చి కూడా మీ దర్శనం మాత్రం ఎందుకు ఇవ్వలేదని తట్టుకోలేక వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్నాను. కొంతమంది సాయిబంధువులకు వాళ్ళు అడిగినవన్నీ తెస్తానని వాగ్దానం చేశాను కాని మీరు అందుకు కూడా మీరు అనుమతించట్లేదని బాధపడుతున్నాను. హఠాత్తుగా నాకు మెలుకువ వచ్చింది. ఆ కల వలన నేను నేను చాలా అప్సెట్ అయ్యాను. అప్పడు సమయం 6.30 గంటలయింది.
నేను 8.30కి దర్శనానికి బుక్ చేసుకున్నందున సరైన సమయానికి చేరుకోగలనా లేదా అని కొంచం టెన్షన్ ఫీల్ అయ్యాను కానీ మేము 7.30 కల్లా శిరిడీ చేరుకున్నాము. త్వరగా ఫ్రెషప్ అయ్యి సమాధి మందిరానికి బయలుదేరాను. కొందరు సాయిబంధువుల కోరిక ప్రకారం పేడా ప్యాకెట్లను, ఒక సాయిబంధువు కోసం ఒక బాబా విగ్రహం దారిలో తీసుకొని బాబా దర్శనానికి వెళ్లి వాటిని బాబాకు సమర్పించుకున్నాను. వాటిలో ఒకరి పేడాలను బాబా తీసుకొని మిగిలిన వాటిని తిరిగిచ్చారు. వాటిని తిరిగి నాకు ఇచ్చేంతలో నాకు ఒక గులాబి కావాలని బాబాను అడిగారు. మన బాబా ప్రేమను చూడండి. బాబా విగ్రహంతోపాటు ఒక రెడ్ రోజ్ ఇచ్చారు. ఇంకా పూజారిగారు మరో రెండు గులాబీలు, ఒకటి ఎరుపు రంగు, రెండవది పసుపు రంగుదీ ఇచ్చారు. బాబా నా కోరిక మన్నించి నన్ను ఆశీర్వదించారని చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. బయటకు వచ్చిన తరువాత రీతూ గారి అభ్యర్ధన మేరకు ఒక బాబా ఫోటో, 'సాయిబాబా స్టిల్ అలైవ్' బుక్ కొనుగోలు చేసి మళ్ళీ 9.30గంటలకి బుక్ చేసుకున్న దర్శనానికి వెళ్లి వాటిని బాబాకు సమర్పించాను. పూజరిగారు వాటిని బాబాకు, సమాధికి తాకించి నాకు తిరిగి ఇచ్చారు. రెండుసార్లు కూడా నాకు అద్భుతమైన బాబా దర్శనం లభించింది. మొదటి దర్శనంలో బాబాకు దగ్గరగా ఉన్నప్పుడు లైన్ కొంతసేపు కదలకపోవడంతో 5 నిముషాలకన్నా ఎక్కువసేపు బాబాను దగ్గర నుండి చూసుకోగాలిగాను. రెండవసారి వెళ్ళినప్పుడు దర్శనానంతరం మధ్యలోకి వచ్చేటట్లుగా వద్దామని, అలా అయితే బాబా ఎదురుగా నిలుచొని ఆయనను తృప్తిగా చూడవచ్చు అనుకున్నాను కానీ ఆ మార్గం మూసి ఉంది. సరే అది బాబా సంకల్పమనుకొని లైన్ లో కదులుతూ సరిగ్గా నేను అక్కడకు చేరుకోనేసరికి సెక్యూరిటీ అతను తాడు తీసి ఆ మార్గాన్ని ఓపెన్ చేసాడు. నాకు చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. ఈసారి 10 నిమిషాలకంటే ఎక్కువసేపు బాబా దర్శనం చేసుకున్నాను. ఎవరు నన్ను వెళ్ళిపోమని తరమలేదు. బయటకు వచ్చిన తర్వాత గురుస్థాన్, చావడి మరియు ద్వారకామాయిలలో బాబా దర్శనం చేసుకున్నాను.
బాబా ఈ పర్యటనలో నాకు ఒక పాఠం నేర్పించారు. బస్సులో నాతోపాటు ఒక వృద్ధ మహిళ ప్రయాణిస్తున్నది. పాపం ఆమె ఒంటరిగా వస్తుంది, శిరిడీలో ఎక్కడ ఉండాలో కూడా ఆమెకు తెలియదు. ఆమె డార్మెటరీలో స్నానం చేసి బాబా దర్శనం చేసుందామని అనుకుంది. నిజానికి నేను కూడా ఒంటరిగానే వెళ్తున్నాను. నేను ముందుగానే రూమ్ బుక్ చేసుకొని ఉండటంతో తనని మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే నాతోపాటు రూమ్ లో ఉండమని అడిగాను. అందుకు ఆమె అంగీకరించింది. మేము రూమ్ కి వెళ్లి స్నానాదులు ముగించిన తరువాత ఆమెను సీనియర్ సిటిజన్ క్యూలో విడిచిపెట్టి 11.30 గంటల సమయంలో రూమ్ వద్ద తిరిగి కలుసుకుందామని ఆమెతో చెప్పాను. మళ్లీ మేము 12 గంటలకి కలుసుకున్నాము. ఆమె సంతోషంగా నన్ను ఆశీర్వదించి, తన కథనిలా చెప్పింది. తనకిద్దరు పిల్లలని, వాళ్ళు చిన్న వయస్సులో ఉన్నప్పుడే తన భర్త తనని విడిచిపెట్టేసాడని చెప్పింది. తాను పిల్లలతోపాటు పార్కులో లేదా సత్రంలో ఉంటూ చాలా కష్టాలు పడ్డానని చెప్పింది. కొన్నిసార్లు కొబ్బరి ముక్కలు అమ్ముకొని ఆ వచ్చిన డబ్బుతో పార్లే-జి బిస్కెట్స్ కొనుక్కొని కడుపు నింపుకొనే వాళ్ళమని చెప్పింది. ఇప్పుడు శిరిడీ రావడానికి కూడా తన ప్రయాణానికి సరిపడా డబ్బులు తన స్నేహితులిచ్చారని, మిగతా అవసరాలకు తన దగ్గర డబ్బులు లేవని చెప్పంది. ఇదంతా చెప్తూ తను కన్నీళ్లు పెట్టుకున్నారు. విన్న నేను కూడా బాధపడ్డాను.
దీని ద్వారా బాబా ఇచ్చిన దాని గురించి వదిలేసి, నా దగ్గర లేని దాని గురించి, నాది కాని దాని గురించి పాకులాడకూదని నేర్చుకున్నాను. ఆ ముసలావిడ పిల్లలతో తినడానికి కూడా ఇబ్బంది పడింది. అయితే బాబా నాకు తిండికి, బట్టకు, ఉండడానికి చోటు విషయంలో ఏ లోటు చెయ్యలేదు. అవి కూడా లేకపోతే జీవితాన్ని ఎలా సాగించేది. అలా అయితే వేరే వాళ్ళ మీద ఆధారపడాల్సి వచ్చేది అది ఇంకా నరకం. లేని దానికోసం చింతించకుండా ఉన్నదానితో హ్యాపీగా బాబాను తలచుకుంటూ ఉండాలి అని నేర్చుకున్నాను. ఇవన్నీ ఇచ్చి నా అవసరాలు చూసుకుంటున్నందుకు బాబాకు చాలా చాలా చాలా కృతజ్ఞతలు చెప్పుకున్నాను.
ఓం సాయిరాం
Super sairam
ReplyDelete