సాయిభక్తుల అనుభవమాలిక 1888వ భాగం....

---

ఈ భాగంలో అనుభవాలు:

1. బాబా మార్గనిర్దేశం

2. అడిగినంతనే బాడుగ ఇప్పించిన బాబా

---

బాబా మార్గనిర్దేశం

శ్రీ సచ్చిదానంద సద్గురు సాయినాథ్ మహారాజ్ కి జై!! 'సాయి మహారాజ్ సన్నిధి' బ్లాగ్ సభ్యులందరికీ నా హృదయపూర్వక నమస్కారాలు. నేను ఒక సాయి భక్తురాలిని. ఈ బ్లాగులో ప్రచురించిన అనుభవాలు చదవడం నా నిత్య జీవితంలో ఒక భాగమై పోయింది. పుస్తకం పారాయణ ఎలా అయితే చేస్తానో అలాగే ఫోన్ లో ఈ బ్లాగ్ కూడా పారాయణం చేస్తాను. నేను ఇదివరకు పంచుకున్న నా  అనుభవాలన్నీ, అలాగే తోటి సాయి భక్తులు పంచుకునే అనుభవాలు ఆ సాయినాథుడు ఎంతోమందిని ఎలా కనిపెట్టుకొని ఉన్నారో తెలియజేసే సరికొత్త సాయి సచ్చరిత్ర అధ్యాయలుగా నేను భావిస్తాను. ఇకపోతే, నేను ఈరోజు మీతో రెండు అనుభవాలు పంచుకోబోతున్నాను. వాటిలో ఒకటి అనుభవం అనేదానికన్నా బాబా మార్గనిర్దేశనం అనడం సమంజసంగా ఉంటుంది. నేను ఒక జూనియర్ అడ్వకేట్‌ని. నాకు ఎలాగైనా జేసీజే(సివిల్ జడ్జి)పరీక్షకి బాగా చదివి ఉన్నత స్థాయికి వెళ్లాలని ఆశ. అయితే పని చేస్తూ(ఒక సీనియర్ దగ్గర పని చేస్తుండేదాన్ని) పరీక్షకి ప్రిపేర్ అవ్వలేకపోయేదాన్ని. అసలు ఎలా ప్రిపేర్ అవ్వాలో కూడా నాకు అవగాహన లేదు. అయినా ఆ పరీక్షని క్లియర్ చేయాలని నాకు పట్టుదలగా ఉండేది. అందువల్ల కొంతమంది సీనియర్స్ సూచననుసరించి కోచింగ్ తీసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాను. కానీ కోచింగ్‌కి హైదరాబాద్ వెళ్ళాలి. అయితే నేను ఉన్న పరిస్థితుల్లో హైదరాబాద్ వెళ్లడం కొంచెం కష్టమైన పనే. అయినా నేను మా అమ్మానాన్నని ఒప్పించి కోచింగ్ ఇన్స్టిట్యూట్‌లో రిజిస్టర్ చేసుకున్నాను. తర్వాత అసలు తలనొప్పి ఏమిటంటే, హాస్టల్ వెతకడం. నాకు ఇమ్యూనిటీ సమస్యలున్నాయి. ఊరికే జలుబు, జ్వరం, గొంతునొప్పి వస్తుంటాయి. అందువల్ల పరిశుభ్రమైన మంచి ఆహారం లభించే హాస్టల్ నాకు కావాలి. అది కూడా నేను భరించగలిగేంత అద్దెలో. అది నాకు పెద్ద ఆలోచన అయిపొయింది. సరైన హాస్టల్ కుదరకపోతే నేను ఆన్లైన్ కోచింగ్ తీసుకోవాలి. కానీ ఆన్లైన్ కోచింగ్‌తో అంత శ్రద్ధగా చదువుకోలేము. పైగా ఇంట్లో ఉంటే ఏదో ఒక పని వల్ల చదువు మీద దృష్టి పెట్టడం కష్టం అవుతుంది. సరే, ఒక నెల ముందే నేను, నాన్న కలిసి హాస్టల్ వెతకడానికి హైదరాబాద్ వెళ్ళాము. అదే సమయంలో మాకు తెలిసిన ఒక అన్న హైదరాబాద్ వచ్చారు. మామూలుగా అతను ఒంగోలులో ఉంటారు. ఏదో పని మీద అప్పుడు హైదరాబాద్ వచ్చారు. కాదు, బాబానే నాకోసం పంపించారు. ఆ అన్న హాస్టల్ వెతకడంలో నాకు చాలా సహాయం చేసారు. మొదట మేము గూగుల్‌లో సెర్చ్ చేసి కొన్ని హాస్టళ్లకు వెళ్ళాము, కానీ అవి బాగాలేవు..పగలంతా తిరిగినగాని ఎక్కడ కూడా ఇక్కడ ఉండొచ్చనేలా కనపడలేదు. దాంతో నాకు చాలా నిరాశగా అనిపించింది. అయితే నేను నిరుత్సాపడినా బాబా పంపిన ఆ అన్న నిరుత్సాహపడలేదు. ఎవరు కనిపిస్తే వాళ్ళని అడిగి మంచి హాస్టళ్లు ఎక్కడ ఉన్నాయో కనుక్కోసాగాడు. ఆ క్రమంలో ఆరోజు సాయంత్రం మళ్ళీ హాస్టల్ వెతకడానికి వెళ్ళినప్పుడు ఆ అన్న ఒక అమ్మాయిని అడిగి ఒక హాస్టల్ గురించి కనుక్కున్నారు. నేను ఆ హాస్టల్ వైపు వెళ్తూ, "బాబా! నేను హైదరాబాద్ రావడం నీ సంకల్పమే అయితే నాకు మంచి హాస్టల్ చూపించు" అని అనుకున్నాను. అప్పటిదాకా చూసిన వాటిల్లోకెల్లా ఆ హాస్టల్ బాగుందనిపించింది. కాకపోతే, ఆ వార్డెన్ నాకు చూపించిన గదిలో వెంటిలేషన్ అంతగా లేదు. కానీ గది బాగానే ఉంది. అదే విషయం ఆ వార్డెన్‌తో అంటే ఆమె, "ఆలాగైతే వేరే గది ఉంది. అక్కడ వెంటిలేషన్ బాగుంటుంది. కాకపోతే ఆ గది నెలాఖరులో ఖాళీ అవుతుంది" అని చెప్పింది. నేను, "నాకు క్లాసులు మొదలయ్యేది కూడా అప్పటినుంచే. కాబట్టి ఆ గది చూపించమ"ని అడిగాను. అయితే ఆ సమయంలో కరెంటు పోయి చీకటిగా ఉండటం వల్ల పక్క రోజు వచ్చి చూస్తానని చెప్పి వచ్చేసాను. నా మనసులో ఈ గది కూడా బాగుండదేమో అన్న ప్రతికూల ఆలోచనతో రాత్రంతా 'అది కూడా బాగాలేకపోతే నాకు ఆన్లైన్ తప్ప వేరే దారి లేదు' అనుకున్నాను. సరే, పొద్దున్నే వెళ్లి ఆ గది చూసాను. ఆ గది చాలా బాగుంది. నేను ఎలా ఉండాలనుకున్నానో అలానే ఉంది. నాకు చాలా సంతోషంగా అనిపించి వెంటనే డబ్బులు కట్టి ఆ గది నాకోసం బ్లాక్ చేయించుకున్నాను. బాబా ఆ అన్న ద్వారా నాకు మార్గనిర్దేశనం చేసారు. అతను నేను వెళ్లిన సమయానికి హైదరాబాద్‌లో లేకున్నా, అతను అందర్నీ అడిగి తెలుకోకపోయినా, నేను ఆ వార్డెన్‌ని అడగకపోయినా ఆ గది నాకు దొరికి ఉండేది కాదు. ఏదేమైనా పొద్దున్నుంచి నుంచి తిరిగితే దొరకనిది బాబాని వేడుకోగానే దొరికింది. బాబా పిలిస్తే పలుకుతారన్నదానికి ఇంతకంటే ఏం నిదర్శనం కావాలి? ఆయన నా వెనకనే(చుట్టూ) ఉంటూ నన్ను నడిపిస్తున్నారు. ఈరోజు నేను అదే గదిలో సంతోషంగా ఉంటూ, పరీక్షకి చదువుకుంటూ ఈ అనుభవాన్ని మీతో పంచుకున్నాను. ఇంకో విషయం, బాబా కొత్త ప్రదేశంలో హాస్టల్‌లో నాకు తోడును కూడా ఏర్పాటు చేసారు. నేను చేరిన ఇన్స్టిట్యూట్‌లోనే కోచింగ్ తీసుకుంటున్న ఒక అమ్మాయి నేను ఉన్న హాస్టల్లోనే చేరింది. ఇలా అన్నీ విధాలా నాకేం అవసరమో నేను అడగకనే బాబా తీరుస్తున్నారు.

ఇంకో చిన్న అనుభవం చెప్పి సెలవు తీసుకుంటాను. మా అమ్మానాన్న నన్ను హాస్టల్లో చేర్పించి, వాళ్ళు వారం రోజులు శిరిడీలో ఉందామని వెళ్లారు. నేను లేకుండా వాళ్ళు శిరిడీ వెళ్లడం ఇదే మొదటిసారి. అందువల్ల నాకు వాళ్ళు అక్కడ ఎలా ఉంటారో అని దిగులుగా అనిపించింది. అయినా వాళ్ళు వెళ్ళింది ఎక్కడికి? బాబా తండ్రి దగ్గరికి. అందుకని, "వాళ్ళ శిరిడీ యాత్ర ఏ ఇబ్బందులు లేకుండా వారం రోజులు హాయిగా గడిపి క్షేమంగా ఇంటికి చేరుకునేలా చూడమ"ని బాబాని వేడుకున్నాను. బాబా అనుగ్రహంతో వాళ్ళు శిరిడీలో వారం రోజులు మంచిగా పారాయణ చేసుకొని క్షేమంగా ఇల్లు చేరారు. శిరిడీ నుండి వచ్చిన రెండు రోజులు తర్వాత నాన్నకి గాణ్గాపూర్ వెళ్లి గురుచరిత్ర పారాయణ చేసుకోవాలనిపించి ట్రైన్ టికెట్లు బుక్ చేసారు. నాకు వాళ్ళు శిరిడీయాత్రతో అలసి ఉంటారేమో! మళ్ళీ ఇప్పుడు గాణ్గాపూర్ ఎలా వెళతారనిపించింది. అంతలోనే బాబానే వాళ్ళకి ఆ ప్రేరణ ఇచ్చినపుడు, వాళ్ళ ఆరోగ్యం, బాగోగులు ఆయనే చూసుకుంటారనినుకొని వాళ్ళ గాణ్గాపూర్ యాత్ర కూడా బాగా జరిగి క్షేమంగా ఇల్లు చేరాలని సాయినాథుడ్ని వేడుకున్నాను. బాబా నా ప్రార్ధనలను మన్నించి వాళ్ళ గాణ్గాపూర్ యాత్ర బాగా జరిపించి క్షేమంగా ఇల్లు చేర్చారు. "బాబా! మీ మార్గనిర్దేశనంలో జీవితంలో ప్రతిదీ ఇలాగే జరగాలని కోరుకుంటూ సెలవు తీసుకుంటున్నాను తండ్రీ".

సర్వం శ్రీసాయినాథార్పణమస్తు!

---

అడిగినంతనే బాడుగ ఇప్పించిన బాబా

నా పేరు జ్యోతిర్మయి. మాది నెల్లూరు. మాకు ఒక కారు ఉంది. దాన్ని ట్రావెల్స్‌కి తిప్పుతాము. 2024, జూలై 11 నుంచి ఒక వారం బాడుగలు రాలేదు. దిష్టి తగిలిందని దిష్టి తీసాము. అయినా బాడుగలు రాలేదు. జూలై 18, గురువారంనాడు నేను బాబాకి పూజ చేస్తూ, "బాబా! ఈరోజు బాడుగ రావాలి తండ్రీ" అని బాబాకి చెప్పుకున్నాను. ఒక గంట తరువాత మా వారికీ, "నెల్లూరు వెళ్లాల"ని ఫోన్ వచ్చింది. బాబాకి మన ఆలోచనలన్నీ తెలుసు. మనకి ఏది మంచిదో అది ఇస్తారు. "ధన్యవాదాలు బాబా. నాకు చాలా కోపం ఉండేది. మీకు దగ్గరయ్యాక 60% తగ్గింది. మిగిలిన ఆ కోపాన్ని కూడా తగ్గించు బాబా". 

---