సాయిభక్తుల అనుభవమాలిక 1930వ భాగం....

---

ఈ భాగంలో అనుభవం:

• సాయి అనుగ్రహ జల్లులు

---

నేను ఒక సాయి భక్తుడిని. నేను రైల్వేలో సీనియర్ సెక్షన్ ఇంజనీర్‌గా పని చేస్తున్నాను. ఒకసారి మా ఆఫీసర్ బీహార్‌‌లో ఉన్న జమల్పూర్‌లో ఒక వారం రోజుల ట్రైనింగ్‌కోసం నా పేరు సిపారసు చేసి, నన్ను వెళ్ళమన్నారు. అయితే ఆ సమయంలో నా భార్య 7 నెలల గర్భవతి. మాకు 2 సంవత్సరాల బాబు ఉన్నాడు. ఇంట్లో నేను తప్ప వాళ్ళని చూసుకొనే వాళ్ళు లేరు. అదీకాక అప్పటికే డాక్టర్ నా భార్యని తేలికపాటి పనులు మాత్రమే చేయమని చెప్పారు. ఇంట్లో ఏదైనా అత్యవసర పరిస్థితి వస్తే నేను వెంటనే రాలేను. కారణం జమల్పూర్ నుండి సోలాపూర్ రావడానికి రెండు, మూడు ట్రైన్లు మారాల్సి ఉన్నందున ఎలా లేదన్న 2 రోజులు పడుతుంది. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో 10 రోజులు వాళ్ళని వదిలి ట్రైనింగ్‌‌కి వెళ్ళడమంటే కుదరనే కుదరదు. విషయం మా ఆఫీసర్‌కి చెప్పినప్పటికీ, ట్రైనింగ్‌కి వెళ్లాల్సిందే అన్నారు. మా ఇన్చార్జికి చెప్తే, "ఆఫీసర్ చెప్పాక కాదనలేం" అన్నారు. ఆ సమయంలో నేను బాబాకి నమస్కరించి, "బాబా! రేపు ఉదయం నేరుగా వెళ్లి మరోసారి నా సమస్య ఆఫీసర్‌‌తో చెప్తాను. ఆయన నన్ను పంపకుండా ఉండడానికి ఒప్పుకున్నట్లయితే ముగ్గురికి అన్నదానం చేస్తాను" అని ప్రార్థించాను. మర్నాడు ఆఫీసుకి వెళ్లి మా ఆఫీసర్‌కి నా సమస్య చెప్పాను. ఏదో అద్భుతం జరిగినట్టు మారుమాట్లాడకుండా ఆఫీసర్ ఒప్పుకొని, నా బదులు ఇంకెవరినైనా పంపుతానన్నారు. బాబాకి ఎన్ని ధన్యవాదాలు చెప్పినా తక్కువే. "ఎప్పుడూ కష్టాల్లో ఇలానే కాపాడుతూ ఉండండి తండ్రీ".

నాకు ఒకరోజు రైల్వే ADRM ఆఫీస్ నుండి కాల్ వచ్చింది. విషయమేమిటంటే, ADRM పిఏకి బదిలీ అవ్వడంతో ఆ పోస్టు ఖాళీగా ఉందని నన్ను వచ్చి ఆ స్థానంలో చేరమన్నారు. దాంతో నేను ఆ ఉద్యోగంలో చేరాలా, వద్దా అన్న సందిగ్ధంలో పడిపోయాను. ఆ విషయమై చాలామందిని అడిగాను. కొందరు 'మంచి హోదా గల పదవి, అవసరమైనపుడు సెలవులు దొరుకుతాయి, నచ్చిన చోటుకి బదలీ ఇట్టే ఆమోదం పోతుంది' అని, మరికొందరు  'అది ఒత్తిడితో కూడుకున్న ఉద్యోగం, చాలా పనులు ఉంటాయి, కొన్నిసార్లు ADRM ఇంటి పనులు కూడా చేయాల్సి వస్తుంది, ఎప్పుడు పిలిస్తే అప్పుడు వెళ్లాల్సి ఉంటుంది' అని చెప్పారు. ఇలా ఒక్కొక్కరు ఒక్కోలా చెప్తూండేసరికి నాకు ఏం చేయాలో అర్థంకాక బాబా మీద భారమేసాను. నాకెందుకో బాబా 'వద్ద'ని అంటున్నట్టు అనిపించింది. అందుచేత బాబాని తలుచుకొని 'నాకు ఆసక్తి లేద'ని వాళ్లతో చెప్పేశాను. తర్వాత, "బాబా! నన్ను ఆ పోస్టులో జాయినవ్వమని ఒత్తిడి చేయకపోతే మీ మందిరంలో పాలకోవా నివేదించి అందరికీ పంచిపెడతాను" అని అనుకున్నాను. బాబా దయ చూపారు. ఆ పోస్టు కోసం వేరేవాళ్ళని సంప్రదించారు. వాళ్ళ నుండి నాకు కాల్ కూడా రాలేదు. బాబా ఏమి చేసినా అది మన మంచికే అవుతుంది. "ధన్యవాదాలు బాబా".

నేను కొన్నిరోజులు దంతాల నొప్పితో బాధపడ్డాను. అక్కడ కాస్త వాపు కూడా ఉండింది. నేను మా రైల్వే హాస్పిటల్లో ఉన్న ఫార్మసిస్ట్‌ని కలిస్తే 3 రోజుల కోసం మందులు ఇచ్చారు. అయితే మూడు రోజులు వాడినా తగ్గలేదు. దాంతో మరో 2 రోజులు వాడమన్నారు. అయినా తగ్గలేదు. ఇక అప్పుడు హాస్పిటల్‌కి వెళ్లి మెడికల్ ఆఫీసరుని కలిస్తే, చెక్ చేసి ప్రైవేటు ఆసుపత్రిలో ఉన్న ప్రొఫెషనల్ డెంటిస్ట్‌ని కలవమన్నారు. సరేనని అదేరోజు ఆ డెంటిస్ట్ దగ్గరకు వెళితే, అంతా చెక్ చేసి స్కేలింగ్ చేయాలి, ఇంకా  నొప్పిగా ఉన్న దంతానికి ఇంటర్నల్ ఇన్ఫెక్షన్ ఉందేమో తెలుసుకోవడానికి ఎక్స్-రే తీయాలి. ఇప్పుడు వెళ్లి, మళ్ళీ రండి" అని చెప్పి పంపించారు. ఎక్స్-రే అనగానే నాకు భయమేసింది. ఎందుకంటే, ఇంటర్నల్‌గా ఏదైనా ఇన్ఫెక్షన్ ఉంటే మొత్తం దంతం తీసేసి ఆర్టిఫీషియల్ దంతం పెట్టుకోవాలి. అది ఒక నొప్పితో కూడుకున్న ప్రక్రియ. నేను ఆపద్భాందవుడైన బాబాని తలుచుకొని, "బాబా! ఎక్స్-రేలో ఎటువంటి సమస్య లేకుండా ఉండేలా చూడండి. అలాగే కొన్ని రోజుల్లో ఈ దంతం సమస్య సమసిపోయేలా చూడండి తండ్రీ. ఒకరికి అన్నదానం చేస్తాను" అని ప్రార్థించాను. తర్వాత మా ఆఫీసర్ వద్ద అనుమతి తీసుకొని ముందుగా అనుకున్న రోజు డెంటిస్ట్ దగ్గరకి వెళ్ళాను. ఎక్స్-రే తీస్తున్నప్పుడు నేను బాబాని తలుచుకొని 'ఓం శ్రీసాయి ఆరోగ్యక్షేమదాయ నమః' అని అనుకుంటూ ఉన్నాను. బాబా దయ చూపారు. ఎక్స్-రే నార్మల్ అని వచ్చింది. అందువల్ల డాక్టర్ కేవలం స్కేలింగ్ చేశారు. స్కేలింగ్ చేస్తున్నప్పుడు రక్తం కారుతూ నొప్పి వేసింది. ఆ సమయంలో నేను శిరిడీలో కొలువున్న బాబా రూపం తలుచుకుంటూ ఉంటే నొప్పి తెలియలేదు. డాక్టరు ఒక టూత్ పేస్ట్ రాసి పంపించేశారు. కానీ ఇంకా కాస్త ఇన్ఫెక్షన్ ఉండి అప్పుడప్పుడు కాస్త నొప్పి వస్తూ రక్తం కారుతుంటే వేరెవరినీ నమ్మక బాబా మీదే నమ్మకముంచి రోజూ పవిత్రమైన ఊదీ పూస్తుంటే మూడు రోజుల్లో పూర్తిగా తగ్గిపోయింది. బాబాకు ఎన్నిసార్లు ధన్యవాదాలు చెప్పినా తక్కువే. నేను ముందుగా అనుకున్నట్లు ఒకరికి అన్నదానం చేశాను.  

ఒక శుక్రవారం ఉదయం నా భార్య అక్క కుటుంబంతో సహా మా ఇంటికి వచ్చారు. ఆఫీస్ వర్క్ వల్ల నేను, నా భార్య వాళ్ళతో సమయాన్ని గడపడానికి ఆరోజు కుదరలేదు. నేను బాబాని, "కనీసం శని, ఆది వారాలైనా ఎటువంటి అత్యవసర విధులు పడకుండా చేసి బంధువులతో గడిపేందుకు సమయం కేటాయించేలా చూడండి బాబా" అని అడిగాను. బాబా దయవల్ల శని, ఆది వారాలు ఎటువంటి అత్యవసర విధులు పడలేదు. రోజువారీ విధులలో కూడా ఎటువంటి ఇబ్బందిలేకుండా సమయాన్ని సర్దుబాటు చేసుకొని వాళ్ళకి సమయాన్ని కేటాయించగలిగాను. వాళ్ళు సంతృప్తిగా బెంగళూరులో ఉన్న వాళ్ళింటికి తిరిగి వెళ్ళారు. బాబాకు ఎన్నిసార్లు ధన్యవాదాలు చెప్పినా తక్కువే!

ఒకసారి మా బాబుకి జలుబు, దగ్గు బాగా ఎక్కువగా ఉంటే నేను బాబా ఊదీ బాబు నుదిటిపై పెట్టి, "బాబా! బాబుకి త్వరగా నయమయ్యేలా చూడండి" అని ప్రార్థించాను. బాబా దయవల్ల హాస్పిటల్‌కి వెళ్ళవలసిన అవసరం లేకుండా 4-5 రోజుల్లో బాబుకి మాయమైపోయింది. "ధన్యవాదాలు తండ్రీ".

---